Breiðfirðingur - 01.04.1950, Qupperneq 88

86
BREIÐFIRÐIN GUR
athugull með afbrigðum. minnugur og margfróður, og ritaði
m. a. dagbók um langt skeið. Vinum sínum trölltryggur og ætt-
ingjum öruggur haukur í horni. Félagssamtök æskulýðsins studdi
hann af heilum hug og lék oft í sjónleikjum, er þau stóðu að.
Hin síðustu starfsár sín við Kaupfélag Hvammsfjarðar vann
hann á skrifstofu þess og reyndist þar sem við önnur verk hinn
öruggasti og liðtækasti. Loks árið 1948, er Ragnar sonur hans var
seztur að á Akranesi í föstu starfi, en heilsu hans sjálfs tekið
nokkuð að hnigna, varð það að ráði að þau hjón flyttu þangað.
En ekki settist hinn aldni vinnuvíkingur í helgan stein. Þar stund-
aði hann skrifstofustörf hjá Þorgeiri Jósefssyni, forstjóra, allt til
9. september 1950. Þá yfirgaf hann vinnustöð sína í hinnsta sinn.
Að rúmum tveim dögúm liðnum var hann látinn. Hjartað hafði
bilað.
Eg heyri sagt að landsfegurðin við Hvammsfjörð sé ekki hrika-
leg né tilkomumikil og að fólkið beri jafnan svip eftir sveitunum.
Mér fannst hann Jóhannes skósmiður gnæfa eins og klettur úr
hafinu yfir svipleysi sveitar og lýðs, sé það hér til staðar. Hann
var glæsilegur að vallarsýn, fríður sýnum og tiginmannlegur. Yf-
ir svip hans hvíldi ró þess manns, sem er sáttur við allt og alla en
sem þó lætur ekkert „ógranskaö“ fram hjá fara. Hefði ég ekki
fyrir nokkurn mun viljað missa hýruna og kímnina, sem gat
sindrað úr augunum og yljaði stundum svo notalega upp hráslaga
hversdagsins. Hollra ráða hans og hlýleika, ef einhver rataði- í
raunir, minnast þeir, sem þáðu. Skörungsbrag hans og festu, ef
gott mál þurfti að verja, kannast allir við, sem kynntust honum.
Störf hans í heimili, í opinberri þjónustu eða daglegum viðskipt-
um, sýndu stjórnhæfni hans og vitsmuni. Því er ég þeirrar skoð-
unar, að úr honum hefði mátt gera bæði konung, biskup og
víkingahöfðingja. En sem betur fór, vinur minn, varstu íslenzkur
alþýðumaður, sem gazt átt þá samleið með okkur miðlungs-
mönnum, að vorkunnarlaust hefði verið að taka þig til fyrir-
myndar um allan sálar svip, og væri hverjum heiður, er gert
hefði.
Minningin um þig skín eins og perla í gullastokki lífsins, þegar
við gerumst börn í annað sinn. Jóhann Bjarnason.