Breiðfirðingur - 01.04.1950, Blaðsíða 90

88
BREIÐFIRÐINGUR
vera við ramman reip að draga. Það er svo margt, sem truflar
unga fólkið, og varnar því, að það nytsamasta sé ávallt valið, eða
svo finnst okkur, sem eldri erum.
Ég bið ykkur nú að láta ykkur ekki detta í hug, að ég ætli að
þylja yfir ykkur neinar áminningar eða reiðilestur. Nei síður en
svo. Ég vil aðeins minna ykkur á. Hvort þið hafið fært eða færið
ykkur að fullu í nyt þau þroskaskilyrði, sem jafn góður og fjöl-
þættur félagsskapur og ungmennafélögin hafa upp á að bjóða.
Sjálfur tel ég mig ekki hafa gert það.
Allar íþróttir eru þroskandi fyrir þá, sem þola að stunda þær.
Það er sönn ánægja að því, að sjá góða glímumenn ganga sam-
an til leiks. Rétta hver öðrum bróðurhönd um leið og glíman hefst,
glíma síðan af fullri einurð og drenglyndi, en kveðjast svo með
handabandi að henni lokinnf, sem tákn þess að þeir séu sáttir,
þótt sinn sé þáttur hvers að sigra eða vera sigraður. Leikfimin
fegrar líkama hvers þess er hana stundar, þroskar eftirtekt og
snöggar skynjanir, ákveðni og stílfagra frmgöngu. Sama er að
segja um frjálsar íþróttir.
Leiklistin, sem er um leið nokkurs konar skáldskapur og kímni-
gáfa, krefst að nokkru þeirra hæfileika, en býsna margir eru þeim
að einhverju búnir, ef viljinn er góður og tilsögn einhver við að
framkalla þá. Að skrifa um eitthvert hugðarefni er ótrúlega þrosk-
andi fyrir þann, er ritar, en aðrir njóta líka góðs af. Það er að vísu
eins um þetta eins og svo rnargt annað, að því er misskipt til
mannanna barna. Sumir eru alltaf skrifandi um allt og alla og
kunna ekki við sig öðru Vísi, en svo eru aftur aðrir, sem aldrei draga
til stafs, nema þegar ekki verður hjá því komizt, og þeir eru
mikið fleiri.
Fundarhöld félaganna eru ennfremur þros.kandi og er sízt van-
þörf á því að ungmennafélögin beiti sér fyrir því að ungt fólk
geti komið fyrir sig orði í ræðuformi, ef svo ber undir.
Eitt er það enn, sem fylgir öllum félagsskap og ekki þarf að
ýta undir til þroska. Það er dansinn. En það er ekki gott, þegar
ekki-er hugsað um annað en dansinn eins og of mikil brögð eru
að. Ég býst við að það sé hér sem annarsstaðar. Um þetta er
samt ekki einum að lá. Dansinn hefur veitt marga gleðistund,