Tímarit Máls og menningar - 01.06.2010, Síða 2

2 TMM 2010 · 2
Frá ritstjóra
„Ekki auðvelt að koma auga á sigurvegara í þeim leik“, segir Hallgrímur
Helgason um það stríð sem hér geisaði um árabil milli stjórnmálafor-
ingja og viðskiptahölda í grein sem hann skrifar um sig og Baug og
Davíð, Bláu höndina og þegar hann var „kallaður á teppið“ með frægum
afleiðingum: „Draugur group. Minningarorð frá Baugspenna“. Það
má til sanns vegar færa – en þjóðin öll tapaði því stríðið endaði í alls-
herjarhruni eins og lesa má um í níu binda skýrslu Rannsóknarnefndar
alþingis.
Enginn ætti að láta aðra lesa þá skýrslu fyrir sig eða láta aðra velja úr
henni eftir eigin hentugleikum ofan í sig. Guðni Elísson hefur hins vegar
tekið sér fyrir hendur að velta fyrir sér viðtökum skýrslunnar – ekki síst
viðleitni til viðtökustýringar: „Ísland, anno núll“.
Stefán Snævarr skrifar „Krataávarpið“ þar sem hann leitast við
að færa rök fyrir hófsamri jafnaðarstefnu en Margrét Tryggvadóttir
veltir fyrir sér búsáhaldabyltingunni og hvernig hún birtist í nokkrum
barnabókum. „Einu sinni var …“ eftir Sjón er hins vegar innblásin
lofgjörð til sagnalistarinnar þar sem búa „fyrirheit um fyndni, hroll,
depurð, hneykslan, sakleysi, fróðleik, réttlæti, orrustur, ástir, grimmd,
furður, visku, kjánaskap, refsku, hefndir, íhugun …“ Það er með öðrum
orðum bit í ýmsu efni í heftinu: hinum sívinsælu ævintýrum um blóð-
drykkjufólk eru gerð næstum tæmandi skil í veglegri grein Úlfhildar
Dagsdóttur um vampýrur en í sögu Naju Marie Aidt dregur lítið mýbit
dilk á eftir sér. Ævintýrið er svo í allri sinni dýrð yfir og allt um kring
í grein Þórunnar Erlu- Valdimarsdóttir þar sem hún segir alls kyns
hneykslanlega hluti um öskubuskur og kolbíta …
Og er þá fátt eitt talið.
Guðmundur Andri Thorsson