Tímarit Máls og menningar - 01.06.2010, Blaðsíða 64

64 TMM 2010 · 2
Naja Marie Aidt
Mýbit
Mars
Á fimmtudag hafði hann verið úti á lífinu alla nóttina. Hann var fullur.
Kona á mjög háhæluðum, glansandi stígvélum reyndi við hann og
hann fór með henni heim. Hann man ekki hvort nokkuð varð úr því
annað en ómarkvisst fálm og svefn. Hann getur einfaldlega ekki rifjað
það upp – höfðu þau samfarir eða ekki – hann getur ekki með nokkru
móti munað það. Það fyrsta sem hann heyrði þegar hann vaknaði var
undarlegt krafs. Krafs og klór og líka tíst. Eitthvað lifandi hringsólaði
rétt hjá honum, ógnvekjandi, hann stirnaði upp. Hann opnaði augun.
Það var fyrst þegar hann hafði reist sig upp á olnbogana að hann áttaði
sig á hvaðan hljóðin komu: Ekki færri en fjörutíu hamstrar hlupu um
í nokkrum búrum sem var staflað upp í háan turn, einn þeirra hvíldi
framfæturna á vírnetinu og starði beint í augun á honum. Það fór
hrollur um hann. Þá heyrði hann að einhver sturtaði niður úr klósettinu
og síðan staulaðist konan, sem leit út fyrir að vera talsvert eldri en hann,
náföl yfir gólfið á meðan hún þurrkaði sér um munninn með handar-
bakinu; hún hafði augljóslega verið frammi að æla. Hún féll stynjandi
niður á rúmið og dró sængina til sín. Það var súrt og þungt loft í her-
berginu. Hann dreif sig á fætur og klæddi sig. Á leiðinni út tók hann
eftir að það var ótrúlegt drasl í íbúðinni, einfaldlega drulluskítugt. Þegar
hann kom niður á götuna gat hann í fyrstu ekki áttað sig á því hvar hann
var staddur, en svo kom í ljós að hann var í útkantinum á Fredriksberg.
Hann var furðu hress. Hann keypti sér kaffibolla í sjoppu og gekk af
stað í áttina að miðbænum. Systir hans var að koma frá London í dag og
þau höfðu ákveðið að fara beint af flugvellinum upp í sumarbústað. Það
var lítilsháttar rigning. Rigningarúði. Fínt fyrir húðina. Hann leit á úrið
og greikkaði sporið. Hugsanir hans flutu þægilega um höfuðið. Fínt að
hann skyldi vera í svona góðu formi, það var líklega ástæðan fyrir því að