Tímarit Máls og menningar - 01.06.2010, Side 45

H r y l l i n g u r ! H r y l l i n g u r ? Va m p ý r a n g e n g u r l a u s
TMM 2010 · 2 45
hvörf verða í nálgun á vampýruna,
en þar segir fremur einmana og
alúðleg vampýra, Louis, sögu
sína frá því að hann sem ungur
sorgmæddur maður lét tælast til
vampýrisma af Lestat nokkrum.
Sagan lýsir svo sambandi þeirra
í gegnum aldirnar. Meðal annars
heimsækja félagarnir París á
nítjándu öld og hitta þar fyrir hóp
vampýra sem reka sérlega vinsælt
leikhús. Stúlkubarnið Claudia
kemur einnig við sögu, sem Louis
og Lestat gera að vampýru, sex ára
gamla, eftir að Louis finnur hana
grátandi við lík móður sinnar.
Viðtalið varð hægt og rólega að
kúlti, sérstaklega meðal svokall-
aðra ‘gothara’, en það var fyrst með næstu bók The Vampire Lestat (1985),
eða Vampýran Lestat, sem sögur Rice náðu almennum vinsældum (þó
vissulega væri það enn ‘goth’ menningin sem ‘eignaði’ sér vampýruheim
Rice). Enn fleiri vampýrusögur fylgdu í kjölfarið en það voru þó aðallega
fyrstu tvær bækurnar sem höfðu gífurleg áhrif á ímynd vampýrunnar
í skáldskap (og veruleika10), auk þess að hafa heilmikil áhrif á hroll-
vekjuna sjálfa sem bókmennta- og kvikmyndagrein.11 Seinna áttu svo
eftir að koma fram verk sem höfðuðu enn meira til ‘gothara’, eins og
The Hunger (1980) eftir Whitley Strieber (aðallega þó kvikmynd Tony
Scott frá 1983 með Catherine Deneuve og David Bowie og tónlist
Bauhaus í aðalhlutverkum) og enn síðar Lost Souls (1992) eftir Poppy Z.
Brite, sem beinlínis fjallar um ‘goth’ menninguna og tengsl hennar við
vampýrur og vampýrudýrkun, en þar er sagt frá ungum dreng sem er
hálfvampýrískur og afskaplega einmana og utangarðs. Sú saga kemur út
sama ár og kvikmyndin Buffy the Vampire Slayer og báðar marka upp-
haf þessarar bylgju unglingavænna vampýra sem nú er orðin allsráðandi
á vampýrumarkaðinum.
Viðtalið var ekki kvikmyndað fyrr en árið 1994, með Brad Pitt
og Tom Cruise í aðalhlutverkum, en svo virðist sem hin nýja sýn á
vampýruna hafi verið mun lengur að ná fótfestu í kvikmyndum en bók-
menntum. Árið 1977 hafði þó hrollvekjumeistarinn Georges Romero
sent frá sér Martin, en samnefnd söguhetja þeirrar kvikmyndar, ungur
Vlad Tepesta eða Vlad Dracula
(1431–1476), rúmenski greifinn sem
Bram Stoker hafði að fyrirmynd í bók
sinni um Drakúla.