Tímarit Máls og menningar - 01.06.2010, Qupperneq 66

N a j a M a r i e A i d t
66 TMM 2010 · 2
Þegar hann kom til baka var Charlotta að taka til hádegisverð í vetrar-
garðinum. Hann gerði æfingarnar sínar á jógadýnunni í forstofunni og
gerði teygjur uppi við rimlana í holinu. Þau borðuðu. Hann setti meira
brenni á eldinn. Hún stóð raulandi í eldhúsinu og hnoðaði brauðdeig.
Hann lagði sig. Síðan hófst hann handa á grasflötinni. Nágranninn leit
yfir hekkið og heilsaði. Charlotta veifaði úr eldhúsinu, hún var með
handklæði vafið um höfuðið og með hvítan andlitsmaska. Hún leit út
eins og trúður. Þegar hann hafði slegið blettinn fékk hann sér kaldan
bjór. Það borgaði sig ekki að raka slægjunni saman meðan enn var
rakt. Síðan byrjuðu þau að elda og um sexleytið komu Stína og Jakob
með Emily í fóðraða kerrupokanum. Þau höfðu bæði þekkt Jakob síðan
í grunnskóla og þeir höfðu líka verið bekkjarfélagar í menntaskóla.
Charlotta hafði hengt lítil gyllt og silfurlituð egg á birkigrein. Maturinn
var vel lukkaður og vínið var gott. Stelpurnar ræddu saman um búðina
hennar Charlottu og um það hversu erfitt það væri að finna góða au
pair. Hann sagði Jakobi frá því að hann hefði ráðið tvo nýja starfsmenn
til að leita að fólki fyrir nýju lífsstílsþættina. Þegar Stína og Jakob höfðu
komið sér fyrir í viðbyggingunni með ungbarnið um miðnætti, fór
Charlotta líka í háttinn. Honum dvaldist drykklanga stund yfir koníaki
á neðri hæðinni og tók eftir því hvernig ljósið úr eldhúsinu flæddi inn
um dyragáttina og lenti á rimlunum í holinu svo það sló á þá rauðleitum
og hlýjum glampa. Og allt í einu sá hann fyrir sér hvernig Maja, fyrr-
verandi kærasta hans, hallaði sér upp að þeim. Eitt kvöldið hafði hún
legið lokkandi á rúminu en hann vildi heldur láta hana standa. Hún
hafði gripið föstum tökum um rimlana en það var sterkum lærvöðvum
hans að þakka að þau gátu gert það í þessari stellingu. Það dundi fyrir
eyrum hans rétt áður en hann fékk það, kannski var það einmitt hluti
af ánægjunni.
Hann brosti að tilhugsuninni, tæmdi úr glasinu og fór fram í upp-
vaskið.
Næsta morgun tók hann í fyrsta skipti eftir mýbitinu. Hann fann fyrir
kláða á vinstri rasskinninni. Líklega hafði hann verið bitinn þegar
hann sló grasið. Þau kvöddu Stínu og Jakob og fóru í langan göngutúr.
Charlotta hafði á orði hversu indælt það væri að vera í fríi. Hún
þarfnaðist þess virkilega eftir að hafa stritað við að flytja búðina sína
í stærra húsnæði. Hún var sæt í grænu regnkápunni, næstum eins og
þegar þau voru lítil. Hann fann lyktina af sjálfum sér. Þau gengu um
furuskóginn; umhverfið var næstum alveg svart, svargrátt, rakinn steig
upp frá jörðinni. Charlotta leit á hann og sagði eitthvað en augu hennar