Tímarit Máls og menningar - 01.06.2010, Qupperneq 76

N a j a M a r i e A i d t
76 TMM 2010 · 2
krabbamein, hjartastopp, kýli á rassinum, augu hans eru að opnast fyrir
svo ótalmörgu, veikleikanum sem lúrir undir, hversu nálægt brúninni
hann var, og einnig þetta, að líf hans hefur molast í þúsundir örsmárra
ósamstæðra brota; ekkert verður eins og áður, hann er ekki lengur hann
sjálfur, á ekkert stolt, finnur hvorki fyrir gleði né sjálfum sér: HÉR ER
ÉG, en hvað hann er veit hann hreint ekki, hann hefur ekki grænan
grun um hvernig hann á að halda áfram með líf sitt, eins og Charlotta
orðaði það þegar hún sagði honum einnig að hann mætti sigla sinn sjó og
skellti hurðum, hann heyrði hana enn hrópa þegar hún stormaði niður
stigaganginn.
Hann reykir, hlustar á tónlist, hækkar. Og fer skyndilega að hlæja,
hátt og hjartanlega: fjandinn sjálfur, þegar hann var í brúðkaupi Pede og
þeirrar nýju í síðustu viku kastaði hann upp og varð svo illt í maganum
að mamma hans varð að keyra hann heim, fjandinn sjálfur, það var
andskotans ekkert að honum, þetta var bara stress, allt þetta fólk, nei,
ekki nokkur skapaður hlutur að, staðreyndin er bara sú að hann þjáist
af ímyndunarveiki, það er sko bráðfyndið og skítt með þetta allt, hann
er búinn að selja sumarbústaðinn, hann ætlar að selja Stíg sinn hlut í
fyrirtækinu, hann ætlar að vera hér, hann pantar einn skammt af steiktu
svínakjöti frá grillinu á móti, þeir eru svo vænir að koma með það upp,
hann dregst niður og kaupir hass, og síðan endurnærandi hvíld, endur-
nærandi svefn, guði sé lof; hann er sestur í stólinn og opnar bjórflösku
með eftirvæntingu, skyndilega líður honum eins og nýfæddu barni sem
á allt til góða.
Þýðandi Soffía Auður Birgisdóttir