Tímarit Máls og menningar - 01.06.2010, Side 108

Þ ó r u n n E r l u - Va l d i m a r s d ó t t i r
108 TMM 2010 · 2
verða hvumsa þegar kallað er á snarræði. Bræður Hans klaufa voru
synir betri bónda og hafa örugglega getað kvænst vænum stúlkum, þótt
þá skorti hvatvísi og rétt tilsvör og kynnu ei að vera svalir innan um
kóngafólk. Þeir eru því ekki sambærilegir við ljótu systur Öskubusku.
Þegar ég óx og sá að fótur minn var stærri en sumra, fékk ég samúð
með illum stjúpsystrum heimsins. Ég er með stærri fót en systur mínar.
Hann er léttur og lipur og ekki svo ljótur, númer 39 en ég nota 40, því
stærri númer gefa innra öryggi. Ég er stjúpsystir Öskubusku í mínu
systrasetti, skóstærðarlega séð. Samúð mín er þess vegna með illu og
ófríðu fólki heimsins, auk þess sem mér finnst það skemmtilegra.
Heimurinn er grimmari en hann þarf að vera. Veldi kvenna þarf ekki
að ganga svona miskunnarlaust út á fríðleik, þægð og þokka. Við erum
jú menn og getum hugsað okkur aðeins upp fyrir verstu hvatirnar. Að
minnsta kosti stundum.
Dísirnar eru gæsir og berast á, njóta þess út í æsar að senda stóru
Grýlu og Litlu Ljót yfirlætissvip. Og hvaða vitleysa er þetta með stóran
fót? Af hverju er Öskubuska ekki glæsikvendi eða módel af stærstu gerð
og stjúpsysturnar með smáa fætur? Hræðslan við stærðina er vægast
sagt aumingjaleg. Kjarklaus. Vil ég í þessu samhengi minna á Davíð og
Golíat. Davíð var lítill drengur, en óhræddur skessurnar við. Stór kona
er ögrun við karlmennskuna. Áfram strákar!
Sérhver karlmaður skynjar sig karlmannlegri með kvendvergum, en
sterkasta sönnun karlmennsku er þegar stærri eiginkona geislar af gleði.
Sá sem velur sér stóra miðað við stærð er heilmikið karlmenni. Sá sem
velur sér litla miðað við stærð er í raun að segja við heiminn: „Karl-
mennska mín er lítil og hrædd.“ En verum ei grimm, þetta má skilja og
er allt í lagi og bara fínt, því það er bara heilkenni og fallega sjúkt eins og
átsýki, lesblinda, eiturfíkn og allir þeir veikleikar sem samtíminn kennir
okkur að umbera.
Mannkynið er dásamlega fjölbreytt. Ef eingöngu stórt fólk paraði sig
saman eða þá smátt myndi mannkynið klofna í enn meiri stærðaröfgar.
Þá yrði allt fullt af ennþá meiri jötnum, durtum, risum, tröllum,
dvergum, álfum, ásum, vönum. Eða var það eitt sinn svo? Ekki veit ég,
en hitt er nokkuð ljóst, að í landnámsbátunum stækkuðu tröll og álfar.
Blómálfarnir komu í stærri skipum nýlega með innfluttum blómum.
Vondu stjúpsysturnar eru mér hugleiknar, af því ég er ein þeirra og
því spyr ég fúl hvort þær eigi sér ekki karlkyns hliðstæðu í raunveruleik-
anum? Mér sárnar að bræður kolbítanna séu bara leiðinlegir og vondir,
ekki sérlega óeigulegir og ljótir útlits nema síður sé. Þeir sem best ríma
við stórfætlurnar systur Öskubusku eru litlir ljótir vondir karlar sem