Tímarit Máls og menningar - 01.06.2010, Qupperneq 109

U m Ö s k u b u s k u
TMM 2010 · 2 109
eiga ekki síður bágt en ljótu skessurnar, nema þeir eigi skipafélag eða séu
utanríkisráðherrar eða eitthvað stórt og ríkt og voldugt og sætti sig við
afstæði stærðar í ástarleikjum.
Ekki vilja þeir eiga barn með dvergakonu og eignast enn meiri
drengpíslir en sig sjálfa? Þeir sækja í stóru konurnar, til þess að auglýsa
karlmennsku sína og getu. Við góðar tröllkonur finnum svo til með
þeim að við gerum þeim það ekki að ganga á háum hælum. Niðurstaða
mín er því sú, að heimur ævintýranna hafi hlíft lágvöxnum körlum
meira en skessum. Kannski af því þeir séu í raun aumari. Víst er samúð
í mannfólkinu. Og nú geta misheppnaðir karlar náð sér í Tæjur. Frést
hefur að sænskar konur fari til Ghana að veiða karla af þolanlegri stærð
til innflutnings. Fylla þarf skarðið.
Um drauma-kolbíta og betri heim
Við vitum alveg hvernig drauma-Öskubuska karlanna lítur út. En
hvað með okkar drauma-kolbít, ef við gröfum dýpra en kristninni er
þóknanlegt eftir sannleikanum? Er hann ekki kynþokkafullur, gáfaður
og skemmtilegur? Hans klaufi er ókei, en mætti nú alveg vera glæsilegri.
Og ef það hefði ekki verið bannað í nokkur þúsund ár, gæti þá ekki verið
að við hefðum ekkert á móti því að eiga fleiri en einn, eins og karlar hafa
aldrei skirrst við að viðurkenna fyrir sína parta?
Kristna módelinu um samlokur til lengri tíma má fyrirgefa margt,
því það er svo æskilegt vegna barnanna. Hvatir togast á í góðum for-
eldrum. Besta lím hjónabanda er gagnkvæmur samningur foreldra
milli sem sprettur af kærleik til barna, sem er sterkari en eigingirnin.
Heilmikla uppskeru er að fá á þeim akri. Draumur allra um ferskan
losta getur samt verið til staðar og komið fram í eilífu áhorfi á sápur um
Öskubuskur og kolbíta njótandi aðdáunar og nýglampandi ásta.
Lostadraumur hinnar almennu konu hefur lítt fengið að koma fram
í samfélagsgerðinni vegna valdaleysis kvenna, bæði í menningunni og
sögunni, enda þola karlar ei þau ósköp. Við felum losta okkar af kær-
leik og tillitssemi við þá, greyin. Við skiljum fælni karl-kynverunnar
gagnvart ginnungagapi graðrar konu. Þeirra hlutverk er erfitt og margir
á flótta yfir í afkynjaðar lendur drauma, æsku og bernsku. Eða þeir
hrynja niður í sýndarheimslendur kláms þar sem uppgjörið er ekki
sálræn niðurlæging visinnar getu. Ábyrgðin er alltaf veslings karlanna.
Typpastærðarauglýsingar hellast yfir, en ekki kennslubréf og myndir
um hvernig gera megi píkur sterkari, þrengri og limvænni. Sem er hin
hliðin á betra kynlífi frá sterkara kyninu hugsað.