Tímarit Máls og menningar - 01.06.2010, Qupperneq 110

Þ ó r u n n E r l u - Va l d i m a r s d ó t t i r
110 TMM 2010 · 2
Miklar bælingar eru enn við lýði, sem sjá má á þessu sem öðru frelsis-
þvaðri. Hvíslast er á um grindarbotnsvöðva til að fixa þvagleka, en
aldrei um það talað að vöðvakerfi botnsins eru þrenn á kvenverum og
öll gefa heilsu og sælu virkjuð með æfingum. Draumur konunnar er
hræddur og bældur og mun því lengi enn aðeins eiga birtingarmynd í
ljúfum ástarsögum, sápum og ritskoðuðum ævintýrum um álfamenn
og Öskutuskur.
Ef við snúum öskubuskuminni raunveruleikans, kvennabúrs-synd-
róminu, kalt og yfirvegað og teóretískt yfir á hitt kynið, þá væri okkar
himnaríki fullt af körlum, óhreinum, vel stinnum sveinum, ungum eða
gömlum eftir smekk, ekki satt? Kristnin og karlamenningin bannaði
okkur svo kirfilega að tjá okkur, gera og jafnvel að dreyma, hugrenn-
ingasynd heitir það. Einhverja synd verðum við þó að hafa, andskotinn,
og eins gott að okkur dreymir, annars værum við enn meira óþolandi.
Það er nú það.
Sem sagt status quo er góður og blessaður miðað við tegund, mark-
mið og uppruna, enda sjái hver um sig. Og síst má gleyma að ást er ekki
hversdagsfyrirbæri. Kynlíf er ferlega oflofað. Fiskar og fuglar eru sið-
prúðir. Við líka. Búið er að auglýsa kynlífið úr hófi. Það á sér sinn tíma
eins og allt sem er alls ekki alltaf … eins og halda mætti. Fengitími er
líka hjá okkur mönnum í stórum dularfullum ævisveiflum.
Því fer best á því að hver lendi í sínum heimi bestum heima og minni
sig á það sem ævintýrið kennir, sem er: Að Öskutuska ljúf og góð sé
vænlegri til árangurs en Öskur-buska. Höldum áfram að fela fúríuna
í okkur til að hræða ekki karltuskurnar. Þá hættum við að geta notað
þá … þá sjaldan við nennum. Liðkum klossaðan fót og setjum á okkur
varalit. Brosum blítt og verum góðar dísir, það gefur mest fyrir rest og
vænan hest, því ekki bætir freri meri. Fljótt þá segir fress bless. Eins víst
þá verði lík tík.
Og víst kennir sagan. Ef stjúpskessusysturnar ljótu hefðu bara verið
góðar og haft húmor fyrir misskiptingu fegurðarinnar hefðu þær getað
dansað villt og tryllt á heilli tá og hæl með stæl. Og ekki hefði þá þeirra
týri endað í fúlli mýri heldur grænni flautu lautu í … og dulitlu dragi.
Því sé vel að gáð finnst ljótari bráð sem hægt er að tæla ef þú hættir að
væla. Með hýru dýri þú endað getur í eilífri andrá í sælu mýri.
Drottinn blessi börnin fyrst og fremst og heimilin.
Og kann ég ei meir af sögu þessari út að leggja né óskalukku í bili
beggja.