Tímarit Máls og menningar - 01.12.2016, Blaðsíða 19

Í d a g e r f e n g i t í m i d ý r a n n a o g e n g i n n t í m i f y r i r l j ó ð
TMM 2016 · 4 19
en að skrifa – ég átti yngri bróður og fannst ég bera ábyrgð á því að honum
leiddist ekki. Maður lítur stórt á sig! Fyrsta skrifaða sagan varð til þegar ég
var átta ára, held ég.
***
Viltu segja mér frá skólagöngunni?
Ég gekk í Menntaskólann við Hamrahlíð og síðasta veturinn hékk ég á
bókasafninu og las íslenskar bækur. Áður hafði mér þótt skemmtilegt að
læra allt nema stærðfræði en allt í einu þrengdist áhugasviðið og ég hafði
bara áhuga á bókmenntum. Ég skrifaði ritgerð hjá Páli Valssyni um Flat-
eyjar-Frey eftir Guðberg Bergsson og ritgerðaskrifin tóku yfir. Ég tók áfanga
í skapandi skrifum hjá Jóhönnu Sveinsdóttur [rithöfundur og kennari, 1951–
1995] – það var sjúklega skemmtilegt.
Yfir skólanum léku listrænir vindar, í skólablöðum birtu nemendur ljóð og
sumir gáfu út ljóðabækur. Eftir menntaskóla hefði ég getað byrjað að skrifa
en ég kaus að fresta því. Ég var á móti ungskáldum og ungu skapandi fólki.
Kannski óverdósaði ég á stemmingunni í MH. Inní mér grét ég af pirringi
yfir ljóðum sem ég heyrði stelpur eða stráka lesa á listrænan hátt – af tilfinn-
ingalegu offorsi var ég á móti ungri ljóðlist sem ljómar af sjálfsánægju eða
sjálfsvorkunn. Mér fannst ég þurfa að eldast áður en ég gæfi út. Ég veit ekki
hvort það dugar til í mínu tilfelli. Þessi ljóðræna dómharka er ansi erfið og
hún batnar ekkert með árunum. Mér fannst ég þurfa að byggja mér upp við-
nám gagnvart því sem ég ætlaði mér, að skrifa, og vildi beina hinu skapandi
flæði í gegnum erfiðar hindranir.
Nýlega spurði ég mig: hvað ef ég hefði slakað á og leyft sköpunarþránni
að flæða hindrunarlaust? Það hefði líka verið áhugavert og þangað er ég
komin núna: tuttugu árum síðar, fjörtíu og þriggja ára gömul, tilbúin að láta
skáldskapinn flæða án hindrana sem ég reisi mér sjálf. Samt finnst mér enn
áhugaverðast að finna fyrir viðnáminu.
Bækurnar mínar eiga ekki að ganga algerlega upp eða vera sjálfsagðar.
Þær eiga að innihalda tímaskekkju, eins og tímalausar tímasprengjur, það
á að heyrast sakleysislegt tikk takk tokk: svo löngu síðar kemur kannski
sprenging.
Viltu segja mér meira af skólagöngunni?
Ég lærði heimspeki og bókmenntafræði í Háskóla Íslands en bókmennta-
fræðin fór of nærri skáldskapnum. Ég hélt til náms til að mynda þessa
spennu sem mér fannst nauðsynleg áður en ég færi að skrifa og til að þjálfa
hugann í heimspeki í eitt ár – ég ætlaði ekki að ljúka gráðu heldur fara að
skrifa, verða vitavörður, bréfberi, bókavörður, finna mér klassískt starf rit-
höfundar. Að ári loknu fannst mér spennan ekki vera orðin næg, ég ekki
nógu undirbúin svo ég ákvað að taka ár í viðbót í nám … en þau urðu tíu.