Tímarit Máls og menningar - 01.12.2016, Síða 126

H u g v e k j a
126 TMM 2016 · 4
þegar þeir stigu yfir þröskuldinn í stein-
inn. En í Frakklandi hefur verið gefinn
út sagnabálkur um íslenskan útrásar-
víking af talsvert öðru tagi, svo og afrek
hans sem leiða inn á mjög svo óvæntar
slóðir. Er nokkur ástæða til að gaum-
gæfa hann og þann lærdóm sem
kannske mætti af honum draga.
Bálkur þessi er eftir Antoine nokkurn
Bello og kom fyrsti hlutinn út árið 2007
undir heitinu „Falsararnir“ en tvö
önnur bindi komu í kjölfarið, hið síðasta
árið 2015, og er verkið í heild um eða
yfir 1500 blaðsíður. Sagan er sögð í
fyrstu persónu og er sögumaður, og
jafnframt söguhetja, Íslendingur fæddur
á Húsavík, þar sem móðir hans er ennþá
sauðfjárbóndi; heitir hann því rammís-
lenska en þó fremur fágæta nafni „Sliv
Dartunghuver“. Í upphafi bókarinnar er
hann nýskriðinn upp úr Háskólanum í
Reykjavík þar sem hann hefur stundað
nám í landafræði, árið er 1991, og hann
er farinn að leita sér að vinnu. Honum
býðst staða sem aðstoðarútflutnings-
stjóri við fiskiðjuver á Siglufirði, en
kaupið er ekki upp á marga fiska, og
þótt þessi lúsarlaun séu réttlætt með því
að það sé hvort sem er ekki hægt að
eyða neinu í þorpinu sem telur 1815
íbúa, fyrir utan skógarbirnina að sjálf-
sögðu, kýs Sliv heldur að sækja um starf
hjá fyrirtækinu „Baldur, Furuset &
Thorberg“ sem fæst við „umhverfis-
rannsóknir“ og er staðsett í Reykjavík,
enda eru kjörin þar mun betri. Eftir við-
tal við einn af yfirmönnunum, Gunnar
Eiríksson, er hann ráðinn og um leið er
honum skýrt frá verksviði fyrirtækisins.
Það kemur til skjalanna þegar leggja á út
í miklar framkvæmdir sem geta valdið
röskun, og er þá hlutverk þess að rann-
saka þau umhverfisáhrif sem af þeim
kynnu að leiða, vega og meta hvern þátt
þeirra, og þá annaðhvort leggja blessun
sína yfir framkvæmdirnar eða mæla
með einhverjum breytingum, jafnvel
leggjast gegn þeim.
Fyrsta verkefni Slivs er að fara til
Grænlands þar sem reisa á vatnshreins-
unarstöð og kanna staðarvalið. Land-
rýmið er nóg og hægt að reisa stöðina
hvar sem er, á einskis manns landi ef því
er að skipta, en bæjarstjórnin hefur
fundið út að besta stæðið sé einmitt á
landi sem einhver frændi bæjarstjórans
á og borga honum drjúgar fúlgur fyrir
„eignarnámið“. Það rennur upp fyrir
Slivi að hlutverk hans er að leiða að því
margvísleg rök að þetta staðarval sé
besti ef ekki eini kosturinn og verðið
mjög hóflegt. Verkið er semsé ekki ýkja
erfitt, það er vel borgað og því fylgir
ágætis skemmtiferð til Grænlands, en
samt er hann ekki alsæll og honum
finnast einhverjir maðkar í mysunni,
hann tekur t.d. eftir því að skýrsla hans
er „leiðrétt“ og einföldum staðreyndum
hnikað til.
En svo leiðir Gunnar Eiríksson hann
í allan sannleikann. Innan fyrirtækisins
„Baldur, Furuset & Thorberg“ er semsé
starfandi útibú frá leynilegum alþjóða-
hring sem teygir sig um víða veröld og
nefnist „Veruleikafölsunarfélagið“; fyrir
suma, þar á meðal Gunnar sjálfan, er
starfið við fyrirtækið einungis skálka-
skjól, í raun og veru vinna þeir fyrir
þennan dularfulla hring. Starf Gunnars
er í því fólgið að sjá út hæfa menn til að
ráða þá til starfa við „Veruleikafölsunar-
félagið“ og veita þeim á laun menntun
fyrir starfið. Hann hefur áður þjálfað
einn úrvalsnemanda, Lenu nokkra
Thorsen sem er dönsk að uppruna en
uppalin á Íslandi, útskrifuð úr Háskól-
anum í Reykjavík, og talar því lýtalausa
íslensku. Það kom í ljós að hún hafði
óvenjulega hæfileika, en hún er nú starf-
andi í öðru útibúi hringsins í fjarlægu
landi. Nú hefur Gunnar fundið út, eftir
að hafa látið Sliv gangast undir alls kyns