Tímarit Máls og menningar - 01.12.2016, Blaðsíða 26

K r i s t í n Ó m a r s d ó t t i r
26 TMM 2016 · 4
„Ég tipla á köflunum til að átta mig á strúktúrnum,“ skrifarðu í Jarðnæði
(s. 109). Bestu þakkir fyrir inspírerandi og örláta frásögn af aðferðum
þínum sem ég veit að margir munu njóta góðs af.
***
Förum næst í gegnum listann yfir útgefin verk og þú segir mér til dæmis í
hvernig skapi þú varst þegar þú skrifaðir viðkomandi bók, hvers þú leitaðir,
hvar þú skrifaðir bókina, um hugmyndirnar á bakvið og svo víðara.
Ljóðabókin snjór piss hár er fyrsta bókin þín (2000).
Það var nú meira atriði að koma út öskjunni í heild sem var safn rita eftir
ýmsa höfunda og var gefin út af Apaflösu en svo heitir útgáfufélag okkar
Ugga bróður. Við gerðum manífestó sem fjallaði um að vettvangurinn skipti
ekki minna máli en bókmenntirnar sjálfar. Askjan átti að vera vettvangur eða
undirstaða. Svo smellti ég ljóðabókinni minni með í öskjuna vegna hvatningar
Ugga. Ég man eftir útgáfuhátíð Apaflösu í svokölluðu Gulu húsi, þú varst nú
þar meðal annars, stolt öskjunnar góða mín, og við lásum upp saman.
Aðalpersónan í ljóðabókinni, fyrir utan hinn sjálfhverfa ljóðmælanda, er
Gosi en ég hafði búið til samræður við hann í útvarpsþáttum sem ég gerði að
tilstuðlan Jóns Halls Stefánssonar á Rás eitt eða tvö nokkrum árum áður. Þá
var Gosi einhverskonar brúða eða búktalaradúkka og ég tók viðtöl við hann.
Vinkonu minni þótti undarlegt að ég væri að gefa út ljóðabók jafn gagn-
rýnin og ég væri á útgáfu ljóða og henni þótti það líka undarlegt að ég skyldi
aldrei hafa minnst á mína ljóðagerð. Enda eru þetta varla ljóð að ráði, meira
eins og grín.
Í bókinni ulla ég á fasíska kröfu mína – ljóð mega líka vera ómerkilegt
drasl – og braut mér þannig leið út úr fullkomnunaráráttunni.
Í mörg ár hef ég haft aðra ljóðabók í smíðum en fresta alltaf útgáfunni.
Næst kom út skáldsagan Opnun kryppunnar (2004).
Manstu ég talaði áðan um viðnámið?
Já.
Nú var viðnámið orðið eins mikið og það gat orðið. Ég var að skrifa dokt-
orsritgerð og var komin að kjarna málsins í heimspekinni. En kjarni málsins
er á stöðugri hreyfingu. Þú verður að byggja upp rosalegt þol til að dvelja inni
í þessum kjarna því það er hætta á að maður fríki út. Boginn var spenntur
og þannig skrifaði ég bókina, í frímínútunum frá doktorsritgerðinni sem ég
kláraði aldrei. Strögglið í heimspekinni var bara fyrir skáldskapinn.
Og Heim til míns hjarta (2009).
Þá er ég enn með annan fótinn í fræðunum og líka í myndlistarheiminum,