Tímarit Máls og menningar - 01.12.2016, Blaðsíða 88

K r i s t í n E i r í k s d ó t t i r
88 TMM 2016 · 4
heysátu og glæfralegt blik í auga. Þær kveiktu á kerti undir myndinni á
afmælinu hennar og á dánardeginum líka.
Nú veltir Elín fyrir sér hvort þessi mynd sé ef til vill í einum af kössunum
og hún reynir að rifja upp dagsetningarnar en getur það ekki. Þær eru
horfnar úr minninu.
Elín kveikir sér í sígarettu og man strax eftir peysunni. Hörðu ullargarninu
sem strekktist um fingur ömmu á meðan hún prjónaði, þangað til blæddi.
Hún tók upp prjónaskap þegar hún hætti að reykja og peysan var handa
Elínu.
Ætli peysan sé í kassanum, hugsar Elín. Þá er blóðið úr ömmu í kassanum.
DNA ömmu í kassanum. Hennar einstaka samsetning í kassanum.
Kassarnir eru úr matvöruverslun. Utan af Ora grænum baunum. Utan af
Johnson & Johnson barnapúðri. Utan af pakkasúpu. Þeir hafa verið merktir
áður, krassað hefur verið yfir merkingarnar. Svo hafa þeir verið merktir aftur.
Dyrabjöllunni er hringt og Elín hrekkur við. Hún á ekki von á neinum. Í
sjónvarpinu er myndskeið af hvalshræi sem hefur verið skorið. Hún lítur út
um gluggann og sér að á tröppunum stendur maður sem hún kannast ekki
við. Í innkeyrslunni er hvítur ómerktur sendibíll. Hún fer til dyra.
Góða kvöldið, segir hún og virðir fyrir sér manninn, sviplausan á miðjum
aldri, fölleitan í úlpu með hanska.
Ég er kominn að sækja kassana, segir hann blæbrigðalausri röddu.
Kassana? spyr Elín.
Kassana sem þú fannst í geymslunni hennar ömmu þinnar, segir hann.
En þeir eru merktir mér, segir Elín. Ég á þessa kassa.
Maðurinn svarar engu, bregður ekki svip.
Nú, jæja, segir Elín og opnar upp á gátt. Maðurinn fer inn á skónum. Hann
gengur rakleiðis inn í stofu, lyftir fyrsta kassanum og ber hann út í bíl.
Hvað er í þeim? spyr Elín þegar hann kemur aftur inn til að sækja næsta
kassa en hann horfir bara á hana eins og dauðyfli og svarar engu. Hann nær
síðustu tveimur í einni umferð, staflar þeim í skottið á bílnum og keyrir því-
næst í burtu án þess að líta á Elínu eða kveðja.
Hún fer aftur inn í stofu, þarf að koma sér að verki. Á stofuborðinu hennar
liggur unglingsstúlka í átta bútum og hún á bara eftir að brenna þá.