Tímarit Máls og menningar - 01.12.2016, Blaðsíða 127

H u g v e k j a
TMM 2016 · 4 127
sálfræðipróf, að hann hann er enginn
eftirbátur Lenu, og býður honum að
ganga í þjónustu hringsins. Eftir nokkr-
ar vangaveltur þiggur Sliv boðið. En
þrátt fyrir ákafa beiðni hans neitar
Gunnar að segja honum hverjir stjórni
þessum alþjóðlegu leynisamtökum og
hver sé hinn eiginlegi tilgangur þeirra.
En hver er þá starfsvettvangur þessa
leynilega „Veruleikafölsunarfélags“? Í
stuttu máli er verkefni þess fólgið í því að
spinna upp alls kyns sögur og koma þeim
á kreik sem óyggjandi sannleika, og falsa
jafnframt skjöl og alls kyns heimildir
aðrar til að renna stoðum undir sögurnar
og koma í veg fyrir að einhver rýnir geti
afsannað þær. Ef í einhverri sögunni
kemur t.d. fyrir tilbúin persóna sem á að
hafa stundað nám við Harvard þarf að
smeygja nafninu inn í gamlar nemenda-
skrár háskólans, og annað eftir því.
Starfsmenn félagsins gera tillögur um
slíkar sögur og verður þá að fylgja tæm-
andi listi yfir allar þær falsanir sem þær
krefjast. Yfirmennirnir fara gaumgæfi-
lega yfir tillögurnar og athuga þá ekki
síst hvort listinn sé tæmandi, hvort ekki
hafi gleymst einhver nauðsynleg fölsun
þannig að unnt sé að afsanna söguna. Ef
þeir leggja blessun sína yfir tillögu er
hafist handa við framkvæmdir. Það
kemur í ljós að á bak við ýmis þau mál
sem borið hefur hátt í fréttum er enginn
annar en þessi leynilegi hringur. Það
voru starfsmenn hans sem fölsuðu „Vín-
landskortið“, og það voru einnig þeir sem
spunnu upp söguna um geimtíkina
Laiku; hún var aldrei til, en eftir að sög-
unni hafði verið komið á flot sáu rúss-
nesk yfirvöld ekki annan kost í málinu
en staðfesta hana. En veruleikafölsunin
dró dilk á eftir sér, þessi þyngdarlausa
hundtík í upphæðum sem var aldrei
annað en uppspuni kynti undir sam-
keppnisáráttu meðal Bandaríkjamanna
og af því spratt geimkapphlaupið.
Eftir þjálfunina tekur Sliv Dartung-
huver til óspilltra málanna og reynist
vera óþrjótandi uppspretta sagna, þær
flæða upp úr honum eins og sjóðandi
vatn úr hver. Fyrsta sagan sem hann býr
til segir frá bellibrögðum demanta-
hrings til að hrekja Búskmenn burt úr
löndum sínum í Kalahari, og fær hann
fyrir hana fyrstu verðlaun í samkeppni
innan hringsins fyrir „bestu fyrstu sög-
una“. En samt er ferill hans dálítið
brokkgengur í byrjun. Hann er sendur
til starfa til Cordoba í Argentínu þar
sem hann vinnur undir stjórn Lenu, og
kemur Íslendingnum og dönsku stúlk-
unni íslenskumælandi saman eins og
hundi og ketti, hún grípur hvert tæki-
færi sem gefst til að úthúða honum. Og
einu sinni verða Slivi á slæm mistök,
hann er að vinna að sögu um einhvern
sjaldgæfan furðufisk sem hafi birst í
Kyrrahafi en vanrækir að athuga hvort
nafninu hafi verið smyglað inn í skýrslu
þar sem það ætti að vera ef sagan væri
sönn. Til allrar óhamingju fyrir hann
setur stjórn Nýja Sjálands þessa kraft-
birtingu öfuguggans á oddinn og tengir
hana við hinar mjög svo óvinsælu kjarn-
orkutilraunir Frakka í Pólynesíu. Í ein-
hverju óðagoti hringir Sliv í ríkisstarfs-
mann á Nýja Sjálandi, og þá koma varð-
hundar hringsins strax á vettvang, tveir
skuggalegir menn; þeir benda á að nú
verði ekki aðeins flett ofan af lygisög-
unni um fiskinn, heldur muni símtalið
leiða til þess að böndin beinist að
honum og upp komist um leynihring-
inn og starfsemi hans. Ekki sé til nema
ein lausn, koma ríkisstarfsmanninum
nýsjálenska fyrir kattarnef, og vilja
varðhundarnir að Sliv skrifi upp á það;
Lena hjálpar honum ekkert, þvert á
móti, hún er hrædd um sinn eigin
framaferil innan hringsins. Þegar Sliv
þrjóskast eigi að síður við, slær annar
varðhundurinn hann í langvarandi óvit.