Tímarit Máls og menningar - 01.12.2016, Qupperneq 23

Í d a g e r f e n g i t í m i d ý r a n n a o g e n g i n n t í m i f y r i r l j ó ð
TMM 2016 · 4 23
Gjörðu svo vel.
Takk. Það er efnið sem bindur saman skapandi skrif, barneignir og
ástina og er gefið í stílum til að koma fæðingu af stað. Í hríðum á kona að
kyssa og kjassa því atlot hrinda fæðingu af stað og örva mjólkurbúskapinn
í brjóstunum. Efnin fennel, fenogrík og anís eru mjólkurörvandi og auka
oxítósmagnið í líkamanum en líka ástúð og atlot. En kortison, stresshorm-
ónið mikla, truflar og drepur allt niður. Til þess að fúnkera ekki bara sem
mjólkandi geit, heldur líka sem manneskja og rithöfundur, má maður ekki
vera í stressi. Þetta er auðvitað ekkert nýtt en þegar maður tekur það alvar-
lega verður það róttækt. Að hafna stressi er róttæk ákvörðun og ég hefði ekki
eignast barn nema taka þá ákvörðun. Síðan fer maður lengra og lengra inn í
valið – ég á enn langt í land.
Að vera full ástar, takk, best að hafa það hugfast.
Þetta er hamingjuríkasti tími sem ég hef lifað og um leið verður maður
mjög viðkvæmur fyrir truflunum, stressi, ónærgætni. Ég hélt ég yrði full-
komlega varin inni í mínum hjúp en svo varð ekki.
***
Hverjir eru kostir þínir? Hvað meturðu mest í eigin fari?
Kostur minn sem rithöfundur gæti verið sá að ég get auðveldlega einbeitt
mér og útilokað allt áreiti. Það gerist með frekar litlum forleik. Ókosturinn
er sá að ég verð mjög utan við mig á eftir. Þessi einbeiting er áreynslulaus og
mér líður eins og inni í hjúp sem er fóðraður að innan með fínustu efnum.
Innan í þessum leikbelg fer mesta vinnan fram. Þegar þú horfir á börn
gleyma sér við leik sérðu hjúp myndast í kringum þau.
Annars er erfitt að meta eigin kosti, hins vegar þekki ég lestina betur.
Öllum erfiðu kenndunum hef ég fundið fyrir, því miður, nema bara að ég
kannast ekki við að hafa reynt öfundsýki. Ég er ánægð með hlutskipti mitt
og öfunda ekki aðra af þeirra – hef aldrei viljað vera önnur – það er kostur.
Einsog ég get verið rótlaus og ruglingsleg þá finn ég mig rótfasta í einhverri
eilífð – ætli ég meti það ekki mest?
Ég gæti talið upp marga lesti jú, kostirnir eru líka til staðar: resilience –
hvernig á að þýða það orð? Ég sé fyrir mér mjúkan gúmmíbelg sem ég ferðast
í á grýttum vegi, gúmmíefnið gefur eftir og springur ekki í grjótinu.
Fjaðurmagn, sveigjanleiki, óbuganleiki … Það er göfugt að finna ekki fyrir
öfundsýki mundi ég halda.
Já, ég vona að ég segi satt. Ég verð aldrei öfundsjúk út í kollega, eins og ég
hef heyrt um. Hins vegar get ég orðið reið yfir óréttlæti. Það er farið að fara
í taugarnar á mér að bækur mínar og annarra höfunda seljist bara í nokkur
hundruð eintökum og að mér sé ekki boðið á bókamessur.