Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1951, Side 63

— 61 —
1951
þýSuheimila, ef aflaleysinu, dýrtíð-
inni og atvinnuleysinu verður ekki
hnekkt á næstunni.
Ólafsfj. Afkoma manna með versta
móti. Allmargt fólk fór i atvinnuleit
suður á land í ársbyrjun.
Dalvíkur. Almenn afkoma versn-
andi.
Akureyrar. Afkoma héraðsbúa svip-
uð og áður. Útgerð þeirra fjögurra
togara, sem gerðir eru út héðan frá
Akureyri, hefur gengið ágætlega vel,
og er sennilega betri fjárhagsafkoma
þessara togara en nokkurra annarra
togara á landinu; hafa rætzt þar
draumar bjartsýnustu manna i út-
gerðarmálum, því að margir héldu
þvi fram, áður en þessi togaraútgerð
hófst héðan, að ekki mundi hægt að
reka togara frá Norðurlandi nema
með stórtapi. Geta má þess, að útgerð
þessara fjögurra togara hefur reynzt
bæjarfélaginu í heild hin mesta lyfti-
stöng og atvinnuauki, og mætti efa-
laust víða sjá þess merki nú, ef ekki
hefði verið í hana ráðizt. Afkoma
bænda hér við Eyjafjörð hefur verið
með afbrigðum góð mörg undanfar-
andi ár, þ. e. a. s. síðan á fyrstu
stríðsárunum, enda hafa byggingar í
sveitum hér í kringum bæinn þotið
upp, bæði íbúðarhúsabyggingar og
byggingar yfir búpening og hey. Nú
virðist svo sem allir bændur hér í ná-
grenninu séu orðnir vel efnaðir og
sumir tiltölulega ríkir, enda má heita,
að vart komi sá dagur allt árið, að
þeir geti ekki komið mjólkurafurðun-
um ofan i Mjólkursamlagið og fengið
þar fyrir þær afbragðsverð. Akureyri
er sennilega mesti iðnaðarbær lands-
ins i hlutfalli við fólksfjölda.
Grenivíkur. Afkoma manna mun
yfirleitt hafa orðið allsæmileg, en þó
eitthvað lakari en undanfarið ár
vegna vaxandi dýrtíðar og kartöflu-
uppskerubrests.
Iíópaskers. Árið mjög óhagstætt
bændum, og hefði orðið fjárfellis- og
hallærisár við sömu ástæður og voru
hér á öldinni sem leið. Síldveiði var
lítil fyrir Norðurlandi, en eins og
undanfarin ár barst hún einna mest
til Raufarhafnar. Var þar saltað með
meira móti og atvinna þvi talsverð.
Þorskveiði frá Raufarhöfn var minni
en undanfarin ár.
Þórshafnar. Veturinn 1950—1951
einn hinn harðasti, sem komið hefur
hér lengi. Almennur heyskortur um
vorið. Afkoma bænda afarslæm. Afla-
leysi olli rýrum hlut sjómanna. At-
vinnuleysi í þorpinu á vetrum.
Vopnafj. Vetur frá áramótum og
fram á vor óvenjusnjóþungur. Heyin
frá sumrinu á undan lítil að vöxtum
og langhrakin. Til þess að forða frá
algeru öngþveiti og fyrirsjáanlegum
felli á gripum varð að flytja inn í
héraðið mikið af heyi og enn þá
meira af fóðurbæti. Fóðurkostnaður
búfjár varð gífurlegur og hefði riðið
fjárhag bænda að fullu, ef ekki hefði
komið til stórkostleg hjálp frá ríkinu
og frá samtökum bænda. Inn i hrepp-
inn voru flutt 117845 kg af heyi, en
um magn fóðurbætis er mér ókunn-
ugt. Framlag ríkisins í peningum —
styrkur og lán — nam 870000 kr., en
auk þess greiddu ríkissjóður og fé-
lagssamtök bænda í sameiningu allan
flutningskostnað á heyinu, sem talinn
er hafa orðið um 85 kr. á hvern hest-
burð. Má því ætla, að heildaraðstoð
sú, sem þessum eina hreppi var veitt,
hafi numið röskri einni milljón króna.
Fjárhagur bænda mundi hafa verið í
algeru öngþveiti, ef ekki hefði komið
til aðstoð sú, sem að framan getur.
Atvinna í landi mjög lítil, eða nálega
engin fram í júlímánuð. Margir leit-
uðu sér atvinnu í öðrum héruðum,
einkum á vetrarvertiðinni sunnan-
lands. Hagur verkamanna var erfiður.
Dakkagerðis. Dýrtið stöðugt vax-
andi. Afkoma fremur léleg.
Seyðisfj. Afkoma verkafólks slæm,
atvinnuleysi mikið nema sumarmán-
uðina. Aflabrögð rýr.
Nes. Almenn afkoma versnandi
vegna aukinnar dýrtiðar, minnkandi
vinnu og lélegra aflabragða, bæði á
síldveiðum og vetrarvertið.
Djúpavogs. Afkoma fólks hér á
Djúpavogi lakari en árið áður, aðal-
lega vegna aflabrests, en afkoma fólks
í sveitunum mjög sæmileg.
Hafnar. Versnandi afkoma manna
til sjávar og sveita, og valda því eink-
um minnkuð fjárhöld vegna harðinda