Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1951, Blaðsíða 82

1951
— 80 —
Blönduós. SkráS framan af sumri,
og má vist setja á hennar reikning
talsvert af kvefsóttinni.
Saudárkróks. Hefst í marz, og eru
næstu 2 mánuði skráð um 100 tilfelli.
Kveffaraldurinn i júni mun einnig að
einhverju leyti heyra hér til. Sóttin
var væg.
Hofsós. Vægur faraldur í marz—
apríl.
Akureyrar. Stakk sér niður síðara
hluta febrúarmánaðar og hélzt út febr-
úar og marzmánuð, breiddist aldrei
verulega út um bæinn, var mest bund-
in við skólana, einkum Menntaskól-
ann, og mátti teljast tiltölulega væg.
Grenivíkur. Barst hingað með
manni, er kom „að sunnan"; barst
veikin hús úr húsi hér á Víkinni, en
náði ekki að breiðast út um sveitina.
Fengu menn mikla beinverki og hita
og lágu rúmfastir ca. 2—4 daga.
Þórshafnar. Ekki greinileg á árinu.
Vopnafj. Seinna hluta júlímánaðar
gaus upp kveffaraldur, sem hafði á
sér infiúenzublæ. Veiktist fullorðið
fólk þá einkum, en börn minna. Aðal-
einkenni þessa faraldurs voru: Höfuð-
verkur, beinverkir, hár hiti, 39—40°
í 1—3 daga, en engin kvefeinkenni.
Taldi ég þetta inflúenzu og skráði svo.
Seyðisfj. Gaus upp í byrjun ársins
og gekk yfir á 2 mánuðum.
Nes. Barst til Neskaupstaðar frá
Englandi rétt fyrir áramótin 1951. Var
óvenjuillkynjuð. Stóð fram í marz-
byrjun. 1 talinn deyja úr veikinni, eða
lungnabólgu upp úr henni. Var það 69
ára gömul kona i Neskaupstað. Einnig
fjöldi af otitis media og minna háttar
kvillum.
Búða. Barst i héraðið í janúarmán-
uði og gekk hér til aprílloka. Fjöldi
fólks veiktist, en veikin fremur væg.
Hafnar. Vægur faraldur i febrúar—
marz, innflutt frá Reykjavík.
Kirkjubæjar. Vægur faraldur í apríl
—maí.
Víkur. Byrjaði i febrúar og entist
fram í ágúst. Versti faraldur með alls
konar fylgikvillum.Fólk lengi að násér.
Vestmannaeyja. Veikin kom upp um
áramótin og náði hámarki i marz. Þá
olli hún miklum erfiðleikum i sam-
bandi við vertíðina, sem þá stóð hæst,
en sjómenn stóðu, meðan stætt var,
og fylgdi svo lungnabólga i kjölfarið.
Eyrarbakka. Mikill faraldur i febr-
úar og marz með nokkrum lungna-
bólgutilfellum, engu banvænu. Fjöldi
manns var „sprautaður“ gegn sótt-
inni, einkum sjómenn, aldrað fólk og
heilsuveilt, og hefur líklega gefizt vel.
Laugarás. Gerði nú boð á undan sér.
Fréttist til hennar í Reykjavik og var
sögð þar allskæð. Var því hafður
nokkur viðbúnaður gegn henni. Kom
til orða að setja samgöngubann við
Laugarvatn, en þótti ekki tiltækilegt,
og var þá gripið til þess ráðs að bólu-
setja. Var bólusett þar um 300 manns.
Þegar sú bólusetning spurðist um hér-
aðið, vildu fleiri njóta góðs af, og var
í öllum hreppum, nema Biskupstung-
um, bólusett meira eða minna, senni-
lega 3—4 hundruð manns. Um árang-
ur er erfitt að dæma af ýmsum aug-
ljósum ástæðum. T. d. barst inflúenzan
oft, áður en bólusetning næði að
verka. En því er ekki að leyna, að
mér virtist flenzan greinilega svæsnust
i Biskupstungunum. Aftur á móti var
óvenjuhljótt um hana í Laugarvatns-
skólum, þar sem slikar pestir finna
oftast góðan jarðveg i óþroskuðum
unglingum, enda var þar bólusett
fyrst. Sambland kvefs og inflúenzu
torveldaði einnig dóm um árangur
bólusetningar.
Keflavikur. Barst (sennilega frá
Englandi) á Keflavíkurflugvöll i des-
ember 1950, en breiddist frekar hægt
út. Barst í Njarðvíkur i byrjun janúar
1951, þaðan til Keflavikur, en fór
liægt yfir í janúar; í febrúar geisaði
bún um Keflavik og nágrenni. Lögð-
ust sums staðar allir á heimilunum,
börn og fullorðnir. Helztu einkenni
39—40° hiti i 3—4 daga, oft uppköst
fyrsta daginn, höfuðverkur, beinverk-
ir, kvef allþungt. Fylgikvillar ekki
tíðir.
11. Heilasótt (meningitis cerebro-
spinalis epidemica).
Töflur II, III og IV, 11.
1947 1948 1949 1950 1951
Sjúkl. 3 3 3 3 8
Dánir „ 1 1