Saga - 2013, Page 42

hjálp aði Agnes honum til þess eftir hans skipun“, segir Sigríður.137
Þar sem Agnes stóð yfir líki Natans sagði hún „að nú væri hann ekki
að lasp úvera138 sig til eður neitt af kvenfólki.“139 Þannig myndi
hann ekki framar ausa hana eða annað kvenfólk skömmum. Friðrik
rak út allt sauðfé sem var að venju í bænum. Að því loknu sóttu þau
öll lýsi fram í búr, smurðu líkin, sóttu síðan eld í trogi og kveiktu í
rúminu og koffortinu sem eftir var og stóð hjá rúminu.140
Þegar „búið hafi verið að kveikja í rúminu sem líkamarnir hafi í
legið, hafi allt fyllst með svælu, svo þau hafi ei getað þar inni
verið.“141 Agnes brenndi fatagarma sem hún átti, í þeim tilgangi að
gera sennilegra að húsið hefði brunnið af voðaeldi. Hið sama gerði
Sigríður.142 Þegar bálið var komið í alla baðstofuna og rjáfrið farið
að detta niður segir Friðrik að þau Agnes hafi haldið á brott, en áður
en hann fór þvoði hann „allt blóð úr treyju og buxum og undum við
[Agnes] það svo aftur.“143 Hann sagði Agnesi að fara að Stapakoti
og segja frá húsbrunanum og var búinn að leggja fyrir hana hvernig
„hún skyldi frá því segja.“144 Þau urðu samferða þangað en Friðrik
hélt áfram að Tungukoti og sagðist hafa legið úti.145
Þegar Friðrik og Agnes héldu burtu var kviknað vel í
baðstofunni á Illugastöðum. Sigríður kvaddi Friðrik með því að
þakka honum fyrir komuna, hið sama gerði Agnes þegar leiðir
skildi hjá Stapa koti.146 Allan tímann var gert ráð fyrir húsbrunanum
eftir morðið til þess að dylja það, en áður en Friðrik fór segir Agnes
að hann hafi tjáð sér og Sigríði „að þó þær segðu frá þessu morði
skyldi hann segja þær ljúga það.“147 Sigríður fór í fjósið með barnið
eggert þór bernharðsson40
þessar sagnir eru r-lausar ólíkt „laspra“). en hvað hefur aflagast og hvað er
upprunalegt er óljósara. Svo hún er líklega að vísa til skammanna en NB, hún
segir ekki að tilgangur morðsins hafi verið að stöðva þær heldur stöðvast þær
af því Natan er dauður. Svo ég sé ekki annað en fallast verði á það að
umrædd orð eigi við hinar ofsafengnu skammir sem Natan hellti yfir vinnu-
konur sínar.“
139 ÞÍ. Sýsluskjalasafn. Hún. GA/7, 2. 1827–1830. Dóma- og þingbók, bls. 246.
140 Sama heimild, bls. 160, 191 og 206.
141 Sama heimild, bls. 220.
142 Sama heimild, bls. 220 og 244.
143 Sama heimild, bls. 191.
144 Sama heimild, bls. 165.
145 Sama heimild, bls. 168–170 og 191.
146 Sama heimild, bls. 253.
147 Sama heimild, bls. 164.
148 Sama heimild, bls. 160.
Saga haust 2013 NOTA_Saga haust 2004 - NOTA 23.6.2020 15:03 Page 40