Saga - 2013, Síða 47

veturinn 1826–7 kom hann [Natan] að Geitaskarði í lækningaferð. Þá
var þar vinnukona sú er Agnes hét Magnúsdóttir bónda á Búrfelli.
Hún var þá um þrítugt, gjörvileg og skemmtileg í viðmóti, bráðgáfuð
og einkar vel skáldmælt, sem kveðið var um hana:
Handar-vagna-Freyjum fljóð
flytur sagnir ljóða
kennd við Magnús blessað blóð
Búrfells-Agnes góða.
er af vísunni að ráða að Agnes hafi haft gott orð á sér framan af. en
skapsmunir hennar voru ákafir og ástríðurnar sterkar. er og sagt að
hún hafi, jafnvel oftar en einu sinni, orðið fyrir vonbrigðum og er hætt
við að út af því hafi hún orðið geðverri. Þá er hér var komið lá það orð
á henni að hún væri óstöðug í vistum og eigi lagin á að koma sér vel.
Sögð var hún „nokkuð upp á heiminn“, en bar eigi gæfu til að halda
hylli neins manns að staðaldri. Þau Natan urðu brátt málkunnug og
þess fleira sem þau töluðust við þess fastar drógust þau hvort að öðru.
er það eigi að orðlengja um að þá er þau skildu var hún vistráðin til
hans eftirfarandi ár sem bústýra. er eigi að efa að hún hefur litið svo á
að þau væru sama sem trúlofuð. eru mörg dæmi til slíks og dregur oft
til skaprauna. … [Þ]ó varð eigi úr að [Agnes] yrði bústýra; í þá stöðu
setti Natan Sigríði sem til hans kom hið fyrra vorið … og þá aðeins 15
vetra. … Sigríður var hin efnilegasta. var nú svo komið að ást Natans
var snúin til hennar. Gaf hann henni góð klæði og margt fleira, lét og
á sér skilja við vini sína að hann mundi eiga hana. Agnes þóttist nú
véluð og undi hið versta. Duldi hún þó skap sitt og vænti að sér mundi
takast í tómi að sundra ástum þeirra Sigríðar og Natans, en ná sjálf ást
hans að nýju. en tilleitni hennar við Natan kom fyrir ekki; svaraði
hann henni storkunarorðum og kerskni. Fylltist hún þá heift til hans.
Og nú á Agnes að hafa farið að spinna sinn vef:
en henni tókst að snúa huga Sigríðar frá Natan; má og eigi vita hvort
hjá henni var vöknuð nokkur veruleg ást til hans. Nú bar svo vel til
veiði að Friðrik, son Sigurðar bónda í katadal, tók að leita ásta við
Sigríði. var Agnes þess mjög fýsandi. … Tók Friðrik að venja komur
sínar til Illugastaða þá er Natan var að heiman, sem oft var. kom svo
með tillögum Agnesar að Sigríður hneigði hug til Friðriks og bundu
þau ástir saman. en af þessu mátti Natan eigi vita fyrr en Agnes hefði
komið sínu fram við hann; þá vænti hún að sér tækist að fá hann til að
samþykkja ráðahag þeirra. en hugur Natans fjarlægðist hana því meir
sem lengur leið. Og þá er hún var vonlaus orðin, og hin brennandi ást
hennar snúin í jafn brennandi hatur, þá tók hún að sýna Friðriki fram
á það að aldrei mætti hann njóta Sigríðar meðan Natan lifði; það væri
friðrik, agnes, sigríður og natan 45
Saga haust 2013 NOTA_Saga haust 2004 - NOTA 23.6.2020 15:03 Page 45