Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1965, Blaðsíða 105
Inge for ikke at over- npkkurir jjeirkonung-
holde den gamle lov. ar, er kristni kpstuSu
Da han ikke vil bøje ok heldu upp blotum,
sig, fordriver de ham svå sem gerSi Blot-
fra tinget). Sueim Sveinn eSa siSan Ei-
magur kongs var ept- rikr inn årsæli.
ir a [jinginu; hann
baud Suium ad efla
bloot fyrir [>eim, ef [>eir giæfi honum kong-
dom. hu i iata Jjeir allir; var Sueirn [>a til
kongs tekinn yfir alla SuiJjiod; ... Kostudu
£>a allir Suiar christni, og hoofust blot; enn
fceir raku Inga kong a burt, og for hann i
vestra Gautland. Blot-Sueirn var iij vetur kong-
ur yfir Suiuram. Ingi kongur for med hird
sina ... ; hann reid austur vmm Smaland og
i eystra Gautland og so i SuiJjiod; hann reid
bædi dag og nott og kom ovart Sueim snemma
morguns. Leir toku hws a Jjeim og slou elldi i
og brendu lid [>ad, er inni var. ... Blot-Sueim
gieck wt og war }>egar drepinn. Ingi tok so
kongdom [ad nyu] yfir Suium og leidriette [>a
enn christnina og riedi rikinu til daudadags og
vard sottdaudur.
[ja hellt til blota, Svæinn,
broder drotningar, ok var
kalladr Blot-Svæinn. Firir
honum vard Inge konungr
landflotta i Vestra-Gaut-
land; en svo lauk Jjeirra
skiptum, at Inge konungr
tok hus a Svæine ok brende
hann inne. Eftir Jjat tok
hann allt land undir sig;
eyddi hann [>a enn usidum
morgum.
Hkr.s slægtskab med de to andre fremstillinger er ikke på dette sted
af en sådan karakter, at det tvinger til antagelse af skriftlig forbindelse,
men det er bemærkelsesværdigt, at Hkr. med oplysningen om, at Inge
var konge i Sverige, samtidig med at Magnus (Barfod) var konge i
Norge, bringer en relativ datering af samme art som de ovenfor om-
talte, der måtte antages hentet fra en for HeiSreks saga, Hkr. og OH
fælles kilde.
Langt større interesse frembyder dog parallellerne mellem HeiSreks
saga og Orkneyinga saga (Orkn.). Her er der på flere punkter tale om
verbal overensstemmelse. Begge steder omtales Inge som vel kristinn;
hann eyddi blotum i Suipiod, oplyser HeiSreks saga — han lagde vægt på
at eyda ovenium peim, er lenge hofdu fylgt hceidninne, hedder det i
Orkn. Også om fordrivelsen af Inge til Vestra-Gautland og om Blot-
Svens valg til konge fortæller de to fremstillinger parallelt, og da Inge
påny bemægtiger sig kongemagten, hedder det begge steder, at han tok
105