Andvari - 01.01.2019, Qupperneq 19

18 HJALTI HUGASON ANDVARI
sem verið hafði. Það var því langt í frá sjálfsagt að Pétur veldi að feta
í fótspor föður síns. Aðstæður í heimsmálunum hafa þó sett honum
þrengri mörk en gilt hefðu á friðartímum.
Ákvörðun Péturs um menntun og lífsstarf virðist hafa vaxið fram
í sálardjúpunum án meðvitaðrar ákvörðunar eins og algengt er. Þetta
þarf þó ekki að merkja að valið hafi verið átakalaust a.m.k. þegar litið
var um öxl. Þessu lýsti Pétur svo í æviminningum sínum:
Stúdentsprófi var lokið. Þá knúði á spurningin: Hvað næst? Reyndar hafði
spurningin lengi verið að gerjast innra með mér. Það kostaði hugarstríð. Undir
niðri var þó eins og svarið lægi ljóst fyrir. Trúin kallaði á mig til fylgdar við
Krist og til þjónustu í kirkju hans þó að ég fyndi tilfinnanlega fyrir vanmætti
mínum og skorti á hæfileikum.22
Í „vítu“ þeirri sem Pétur tók saman er hann vígðist til vígslubiskups
1969 gerði hann fyllri grein fyrir starfsvali sínu og lífsstefnu. Eftir að
hafa vikið að æskuárunum á Ísafirði sagði hann:
Frá Ísafirði á ég ljúfar minningar. Fjöllin háu umlykja fjörðinn með snar-
bröttum hlíðum og klettum. Í þeim fjallasal er kirkjan svo mild og hlý sem
útréttar hendur Meistarans mikla frá Nazaret.
Í þann helgidóm lærði ég að ganga ungur drengur. Þegar faðir minn messaði
fórum við oftast með honum í kirkjuna. Og þegar hann fór til messugerða í
Hnífsdal fylgdum við bræðurnir honum til skiptis þangað. Og ég fann örugg-
lega, að í Guðs húsi var gott að vera. Hjartað skynjaði birtuna í musterinu
og friðinn þar. Er ég hugsa um þau bernskuspor, má ég eflaust rekja þangað
ákvörðun mína að ganga í þjónustu kirkjunnar, enda þótt ég gerði mér enga
grein fyrir því.23
Pétur rakti ákvörðun sína því til trúarlegrar æskumótunar og taldi föður sinn
enda hafa haft mikil og sterk trúaráhrif á sig.24 Þá leit Pétur svo á að hann
hafi verið kallaður til prestsstarfans og að ekki hafi verið um tilviljun eða
alfrjálsa og óbundna ákvörðun að ræða. Þessi túlkun Péturs eftir á þarf þó
ekki að þýða að hann hafi hafið námið knúinn sterkri og meðvitaðri köll-
unarvitund.
Haustið 1940 hófu átta stúdentar nám við guðfræðideildina sem
var eðlileg en þó fremur lág tala á þessum tíma.25 Pétur hafði þá sér-
stöðu að þekkja alla samstúdenta sína fyrirfram. Sex þeirra höfðu
verið bekkjarbræður hans fyrir norðan. Þar á meðal var fyrrnefndur
Sigurður Guðmundsson. Áttundi stúdentinn var svo samstúdent hans