Andvari - 01.01.2019, Page 61

60 HJALTI HUGASON ANDVARI
irnar og tengja þær með virkari hætti innra starfi kirkjunnar. Þeim
hugmyndum sínum lýsti hann svo:
Ég hallast mjög að þeirri hugmynd að sóknarnefndarmenn hafi hver og einn
sitt ákveðna verksvið, hafi með höndum umsjón og forustu í starfsgreinum og
þjónustu er varða hvern söfnuð og kirkjuna í heild. Þannig gæti einn nefndar-
maður tekið sérstaklega að sér málefni kristniboðans heima og erlendis og
verið tengiliður Sambands kristniboðsfélaga við sóknina. Á sama hátt minni
ég á Hjálparstofnun kirkjunnar sem einnig hefur þörf fyrir slíkan fulltrúa í
sókninni. Þá mætti benda á fulltrúa í sóknarnefnd fyrir barna- og unglinga-
starf, öldrunarþjónustu, söngmálin. Sérsvið þjónustunnar eru orðin marg-
þætt, bæði þau sem hér hafa verið nefnd og fleiri sem gott væri að geta falið
ákveðnum aðila í hverri sókn.241
Þótt sóknarnefnd Akureyrarkirkju starfaði vissulega ekki í þessum
anda á starfsárum Péturs er líklegt að hann hafi hugsað til reynslu
sinnar þar. Hann vísaði þó í þessu sambandi og ýmsu öðru til fram-
sækinnar tillögu starfsháttanefndar þjóðkirkjunnar sem starfaði á átt-
unda áratug liðinnar aldar.242
Athyglisverður þáttur í viðleitni til að knýja þjóðkirkjuna úr fari
prestakirkjunnar var stofnun sérstakrar leikmannastefnu sem skapa
skyldi óvígðum trúnaðarmönnum kirkjunnar áþekkan vettvang til
samráðs og prestastefnan er fyrir vígða þjóna. Leikmannastefnan kom
fyrst saman snemma árs 1987 í höfuðstöðvum þjóðkirkjunnar sem þá
voru að Suðurgötu 22.243 Starfar hún enn en áhorfsmál er hvort hún
hefur náð þeirri stöðu sem að var stefnt.
Pétur Sigurgeirsson vildi ekki aðeins endurnýja og breyta presta-
kirkjunni með því að efla starf óvígðra innan hennar. Hann var líka
áhugasamur um að þróa og breikka hina vígðu þjónustu á vegum
kirkjunnar. Þetta kemur glöggt fram í hirðisbréfinu en þar nefndi hann
„þjónustu við náungann“, eins og hann kallaði kærleiksþjónustu eða
díakóníu kirkjunnar, sem eitt af þremur meginhlutverkum hennar auk
tilbeiðslu og predikunar (sjá framar).244 Um það efni ritaði hann:
Nefna vil ég stétt, sem er mjög fágæt í kirkjunni okkar en fjölmenn í kirkjum
annarra landa. Nefnist sú starfsgrein einu nafni „díakonía“ […] Þjónusta
djáknanna felst í uppfræðslu, líknar- og hjúkrunarstörfum og predikunar-
starfi. Til þessarar þjónustu hljóta menn vígslu. […] Því nefni ég þetta, að
kirkjunni væri mikill fengur að þessari safnaðarþjónustu og myndi hún verða
lyftistöng fyrir kirkjulífið.245