Andvari - 01.01.2019, Síða 65

64 HJALTI HUGASON ANDVARI
Þetta er okkur þeim mun nauðsynlegra nú í sviptivindum mannlegs lífs og
ógn tortímingar, sem yfir heiminn ganga. Þá leitum við til þess bjargræðis og
lífsakkeris, sem heimurinn á í Guði skapara sínum. Það, sem heldur okkur fast
við Drottin, er trú, von og kærleikur. Ef við sleppum ekki því haldi, þá fær
jörðin að stefna sinn gang í himinhvolfinu inn í friðarheim. Sú friðarbæn og
trú er höfuðmál á þessari prestastefnu.260
Ályktun prestastefnunnar laut einnig að heimsfriðnum og var í þremur
köflum. Fyrsti hlutinn fjallaði um guðfræðilega sýn á friðarmálin. Þar
var lögð áhersla á að sá friður sem kirkjan boðaði byggðist á fagn-
aðarerindinu sem kallaði manninn til ábyrgðar á öllu lífríkinu, þar á
meðal velferð bæði þjóða og einstaklinga. Í öðrum hluta var geigvæn-
legur vígbúnaður í heiminum fordæmdur og bent á að hann útheimti
gífurlega fjármuni meðan mikill hluti mannkyns liði hungur og skort.
Bent var á að málefni friðar og afvopnunar væru ofar „flokkssjónar-
miðum stjórnmálanna“ og var biskupi falið að kalla alla stjórnmála-
flokka landsins til umræðna um friðarmál. Í þriðja hlutanum var loks
fjallað um afmarkaðar leiðir í uppeldi til friðar. Sérstaklega var söfn-
uðum landsins bent á hvernig fást mætti við afvopnunar- og friðarmál
í guðsþjónustum og safnaðarstarfi. Loks var lagt til að á 14. sunnudegi
eftir þrenningarhátíð 1982 yrði haldinn sérstakur „friðar- og þakkar-
gjörðardagur“.261 Einnig var ályktað um friðarmál á kirkjuþingi 1983
sem var annað kirkjuþingið eftir að Pétur tók við biskupsembætti. Í
ályktuninni fólst áskorun til allra þjóða heims um að vinna að friði,
stöðva vígbúnaðarkapphlaupið og útrýma gjöreyðingarvopnum. Var
skorað á ríkisstjórn Íslands og alla stjórnmálaflokka að fylgja mál-
efnum friðarins eftir bæði innan lands og á alþjóðavettvangi.262
Í kjölfar sjöunda allsherjarþings Lútherska heimssambandsins í
Búdapest sumarið 1984 voru Pétri friðarmálin enn ofarlega í huga en
um þau hafði verið ályktað á þinginu. Þá ritaði hann m.a.:
Í dag er það kristin kirkja, sem gengur fram fyrir skjöldu til þess að bjarga
heiminum frá voða tortímingar. Fyrir það er hún ofsótt af þeim öflum, sem
telja að enn sé ráðlegast að auka vígbúnaðinn. Leiðin til gagnkvæmrar afvopn-
unar, sem er eina leiðin til friðar, kemur ekki fyrr en menn eignast traust
hver á öðrum. Það traust vantar, — og það kemur ekki fyrr en menn finna til
ábygðar gagnvart þeim Guði, sem skapar heiminn og elskar hann.
— —