Læknaneminn - 01.10.1995, Síða 142

Læknaneminn - 01.10.1995, Síða 142
ABSTRAKTAR THE PHARMACOKINETIC-PHARIVIACODYNAMIC INTERRELATIONSHIP OF DOXAPRAM AFTER CONTINLOUS INTRAVENOUS AND ORAL ADMINISTRATION. Sieurður Sverrir Stephensen'. Ruben M. Kleppestö2, Nico G. Hartwig2, John N. van den Anker2. ‘LHI, 2Department of Pediatrics, Erasmus University and the University Hospital / Sophia Children’s Hospital, Rotterdam, The Netherlands. Introduction: Apnoea is a problem frequently encountered in the neonatal intensive care unit. Doxapramhydrochloride is a respiratory stimulant that has proved useful as a second-line drug in the treatment of idiopathic apnoea of prematurity unresponsive to caffeine. A good correlation has been reported between dose and serum concentration when given I.V. and the efficacy of doxapram is directly related to its serum concentration. The ideal plasma therapeutic concentraions are thought to be at least 1.5 pg/mL and not exceeding 5.0 pg/mL to avoid adverse effects. An intravenous line is necessary if the infant is being treated with intravenous infusion of doxapram, but apart from being technically difficult to put in, a prolonged intravenous cannulation raises the risk of catheteral related septicemia. There is little information on the use of doxapram via oral route, but two reports show bioavailability of 50-60% in preterm infants. This mode of administration seems to be as effective in controlling apnoea as the intravenous route. Our purpose was to study the pharmacokinetic-pharmacodynamic interrelationship of doxapram after continuous intravenous and continuous oral administration. Materials and Methods: Ten preterm infants with gestational ages of less than 34 weeks, with apnoea of prematurity were studied. Apnoeic episodes were detected during continuous cardio-respiratory monitoring and were recorded by well-trained staff. A standard period of apnoea was not used, but apnoeic spells were defined as cessation of breathing with an associated bradycardia of <100 beats/min. Infants with more than 4 apnoeic episodes per 6 hours, despite receiving therapeutical doses of caffeine, were eligible in the study. They must have normal serum sodium, potassium, calcium and glucose values. Furthermore they were not allowed to have hepatic or renal dysfunction, signs of infection, anaemia or intracranial bleeding. The eligible infants were treated with a loading dose of doxapram (2.5 mg/kg/hour during 15 minutes), followed by a continuous infusion of 1 mg/kg/hour. After 24 hours the continuous intravenous administration of doxapram was changed to continuous oral administration of doxapram, using the same dose of 1 mg/kg/hour. This could only be instituted if at least 50% reduction in apnoea rate was seen during the I.V. doxapram treatment. The oral route was continued provided that there was no rise in apnoea rate to pre-treatment values. Blood samples were collected 24 hours after the start of both the intravenous and the oral route. The serum was separated and kept frozen at -20°C until the serum concentration of doxapram was determined with HPLC-assay. Clinical responses to the drug were closely monitored and also possible side-effects, such as gastric residuals, abdominal distension, elevated blood pressure, jitteriness, nausea and vomiting. Gastric pH-values were also determined to investigate whether changes in pH-values interfere with oral absorption of doxapram. Results: At this moment four patients have proved eligible in the study. The median gestational age was 26.64 weeks (range 24.71-28.00) and the median studyweight was 1258.0 grams (range 85-1385). Before the doxapram treatment the median apnoea rate per 6 hours was 9.5 (range 5-21). However, once doxapram treatment was started the median apnoea rate decreased to 1.75 (range 0.3-4.3) during I.V. infusion and to 1.25 during the following oral administration. The median plasma level of doxapram after 24 hours continuous I.V infusion was 1.72 pg/mL (range 0.99-4.80) and had decreased to 0.91 pg/mL (range 0.43-3.12) after 24 hours oral administration. This suggests a bioavailability of 53% after oral administration. Discussion: These results reveal that apnoea of prematurity can successfully be treated with continuous oral administration of doxapram, following a loading dose and 24 hours intravenous infusion. We observed that a median plasma level of only 0.91 pg/mL proved to be effective, which is considerably less than previously recommended. We did not detect any known adverse effects to doxapram in these four patients during the study. This suggests that an intravenous line can possibly be avoided in the treatment of idiopathic apnoea of prematurity. LYFHRIF PENISILLÍNS OG CEFTRÍAXÓNS GEGN ÓNÆMUM PNEUMOKOKKUM IN VITRO. Sólev Omarsdóttir* 1. Viðar Magnússon1, Helga Erlendsdóttir2, Sigurður Guðmundsson3. 1LHI, 2Sýkladeild Landspítalans, 3Lyflœkningadeild Landspítalans. Inngangur: Bakterían Streptococcus pneumoniae er mikill meinvaldur í nútímaþjóðfélagi. Hún er algengasta orsök lungnabólgu, eyrnabólgu og skútabólgu, en veldur einnig öðrum fátíðari kvillum svo sem blóðsýkingu og heilahimnubólgu. Penisillín var lengi kjörlyf við sýkingum af völdum pneumokokka en síðastliðin 25 ár hefur tíðni penisillínónæmra pneumokokka (PÓP) farið vaxandi um allan heim. Meðferð sýkinga af völdum PÓP krefst því annarra lyija og eru þriðju kynslóðar cefalósporín meðal þeirra sem notuð hafa verið. Lyflirifafræði lýsir samspili lyfs og sýkils og hefur klínískt gildi tengt skömmtun sýklalyfja. Efniviður og aðferðir: Lyflirif penisillíns og ceftríaxóns in vitro voru borin saman í næmum (MIC penisillíns 0,012 mg/ml) og ónæmum (MIC 1,0 mg/ml) pneumokokkastofnum, báðum af hjúpgerð 6B. Athuguð voru hammörk (MIC), drápshraði við mismunandi margfeldi af MIC og eftirvirkni (PAE) við mismunandi lyfjastyrk og verkunarlengd lyfs. Niðurstöður og efnisskil: Drápsmynstrið var eins fyrir bæði lyf gegn báðum stofnum, þ.e. dráp breyttist lítið er lyfjastyrkur jókst úr 2 í 128 MIC. Marktækt meira dráp fékkst gegn næma stofninum heldur en gegn ónæma stofninum við sama margfeldi af MIC lyfjanna. Fyrir penisillín var meðaldráp (loglO CFU/ml/4 klst) fyrir næma stofninn 50% meira en gegn ónæma stofninum og fyrir ceftríaxón var meðaldráp næma stofnsins fimmfalt meira. PAE beggja lyfja lengdist með auknum Iyfjastyrk gegn báðum stofnum t.d. lengdist PAE penisillíns gegn næma stofninum úr 0,01 klst. í 3,83 klst. við aukningu styrks lyfsins úr 2 MIC í 8 MIC. Lengingin var meiri gegn næma stofninum fyrir penisillín, en fyrir ceftríaxón var lengingin meiri gegn ónæma stofninum. Aukin verkunarlengd ceftríaxóns lengdi PAE gegn báðum stofnum og reyndist lengingin meiri gegn næma stofninum. Lengri verkun penisillíns framkallaði lengra PAE gegn báðum stofnum en gegn næma stofninum styttist PAE á ný eftir að penisillínið hafði verkað í ákveðinn tíma. Munur á in vitro lyflirifum penisillíns og ceftríaxóns gegn næmum og ónæmum pneumokokkum fólst í lægra MIC, meira drápi og lengra PAE gegn næma stofninum. Eftir fylgja in vivo rannsóknir sem skera úr um klínískt notagildi þessara niðurstaðna. 132 LÆKNANEMINN 2. tbl. 1995 48. árg.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160

x

Læknaneminn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknaneminn
https://timarit.is/publication/1885

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.