Úrval - 01.02.1962, Blaðsíða 93

OG NÚ KANN ÉG AÐ HLVSTA
101
ar. Hvað kom til, að ég gat ekki
notið hinnar vinsælu tónsmíð-
ar, „Ófullgerðu sinfóníunnar“
eftir Schubert? spurði ég sjálfan
mig hálfsmeykur.
Fram til þessa hafði ég bund-
ið von mína við að finna svör
við spurningum mínum í bókum
um tónlist. Ég las nokkrar mér til
ánægju, en engin þeirra gat leið-
beint mér i þvi, hvaða tónskákl
fullnægðu tónlistarþörf minni.
Það var ekki fyrr en ég hætti
að lesa tónlistarbækur og sneri
mér í staðinn að bókum um
hljómplötur, að ég tók einhverj-
um framförum. Fyrsta bókin á
þessum vettvangi, sem ég hafði
gott af að lesa, var lítil bók eftir
Martyn Goff. Síðan las ég aðra
eftir Edward Salkville-West, og
var hún mér til mikillar hjálpar
i að velja mér hljómplötur.
í bók þeirri benti höfundur-
inn á, að „Piano Concerto“ eftir
Grieg væri gott verk, en það tæki
tíma að melta það. Vera má, að
það eigi við mig, hugsaði ég.
Það kom á daginn, að svo var.
Og i þetta sinn var ég heppinn
með hina síðuna á plötunni:
„Sinfónisk tilbrigði“ eftir César
Franck, mjög aðlaðandi verk.
Nú lækkaði ég flugið og lenti
á „Piano Concerto“ eftir Ger-
shwin.
Það var á þessu stigi málsins,
að ég fann til samstöðu með
seytján ára gömluin syni mínum,
en hann var einmitt byrjaður
að vona, að ég ætti eftir að fá
áhuga á djassi. En fram til þessa
hafði ég ekki verið ginnkeyptur
fyrir slikum loddaraskap.
Ég hélt áfram að fara að ráð-
leggingum höfunda hljómplötu-
bókanna, og i safn mitt bættist
Rachmaninov, Saint-Saéns, ásamt
Haydn, Mozart, Sibelius; enn-
fremur var þar að finna hinn
elskulega „Tveggja trompeta
concerto“ eftir Vivaldi.
Til þessa hafði ég ekki enn
getað tileinkað mér Brahms eða
neitt af hinum ensku tónskáld-
um; ekki heldur þau frönsku að
undanteknum Saint-Saéns.
Ég segi „til þessa“, þvi vera
má, að ég eigi eftir að kunna
að meta þessa góðu menn ein-
hvern tíma i framtíðinni. Ég er
jafnvel á þeirri skoðun, að
Brahms eigi ekki langt í land.
En ég held, að Stravinsky,
Mahler og Delius og margir
fleiri séu langt utan múranna.
Nú langar ef til vill einhvern
til að gera þá athugasemd, að
ég láti hugmyndaflugið hlaupa
með mig í gönur; það sé ekki
hægt að draga tónsmiði í dilka
á þennan hátt.
Jú, það er einmitt hægt. Og
það er kjarni málsins.