Úrval - 01.02.1962, Blaðsíða 180
ÞETTA eru allt saman irskar
skrýtlur:
TVÆR beinagrindur voru á gangi
saman í kirkjugarðinum. Onnur
sagði:
— Eg hef verið dauð í 200 ár,
en þú ?
— Eg er ekki dauður, svaraði
hin. Ég er skattgreiðandi.
FIN frú kom inn í búð, og þegar
afgreiðslumaðurinn kom á móti
henni til þess að afgreiða hana,
sagði hún:
— Er enginn fríðari afgreiðslu-
maður hér til að afgreiöa mig?
— Nei, frú, svaraði afgreiöslu-
maðurinn. Eg hygg, að friðari af-
greiðslumaðurinn hafi séð yður
koma.
•-----•
SÚ SAGA er sögð, að þegar Henry
Ford andaðist, væri hann strax
fluttur til þeirrar deildar á himn-
um, þar sem uppfinningamenn ein-
ir höfðust við. Kynntist hann þar
mörgum merkum manni og var að
lokum kynntur fyrir sjálfum
Adam.
— Hvað ert Þú að gera hér,
hvað fannst þú upp?, spurði Ford.
— Manstu Það ekki, ég sem fann
upp konuna. En hvað segir þú ann-
ars um mína uppfinningu?
Ford var bæði margorður og ill-
orður um þá uppfinningu, en Adam
svaraði:
— Allt í lagi, Mr. Ford. Það eina,
sem ég get sagt er, að það verður
brúk fyrir mina uppfinningu löngu
eftir að þín er gleymd.
•-----•
— I DAG erum við að halda upp
á 100. afmælisdag elzta íbúans.
Litur hún ekki vel út?
— Jú, en hver er þessi aumkun-
arlegi maður við hliðina á henni?
— Tengdasonur hennar, sem hef-
ur borgað líftrygginguna hennár
síðustu 45 árin.
------•
MAÐUR, sem verið hafði á ferða-
lagi, þegar ríkur frændi vinar hans
andaðist, vildi láta i ljós samúð
með viðurkvæmilegum orðum og
sagði m.a.:
— Og frændi þinn hefur haft ráð
og rænu alveg fram í það síðasta?
— Veit það ekki enn, svaraði
vinurinn. Erfðaskráin verður ekki
skoðuð fyrr en í næstu viku.
------•
— HEYRÐU, hik, vinur! Hvar er,
hik, hinn vegarkanturinn, hik?
— Nú þú varst alveg í þessu að
koma frá hinum vegarkantinum,
maður.
— Hik, jæja vinur, hik. Það er
skrýtið, hik. Einhver þarna hinum
megin, hik, sagði mér hann væri,
hik, einhver staðar hér, hik.
------•