Úrval - 01.02.1962, Blaðsíða 99

SVARTIGALDUR
107
ög ineð kynngi eða galdi ná menn
ráðum yfir hinum duldu öflum.
Juju-maðurinn eða galdra-
maðurinn, sem leggur fyrir sig
skaðvæna kynng'i,hefur vítt verk-
svið. Hann er sérfræðingur í
eitri, alls konar töfradufti og
heilsudrykkjum. Hann getur til
dæmis sáldrað hring af töfradufti
umhverfis kofa þess, er hann
hyggst gera miska. Samkvæmt
frásögn Geoffrey Parrinder pró-
fessors, sem er sérfróður um trú-
arbrögð Afriku, „hafa menn
lagzt niður og dáið af því einu
að sjá slíkt duft.“ Þá getur juju-
maður orðið manni að bana með
þvi einu að benda á hann með
töfrabeini, venjulega mannsbeini.
Hann getur breytt sér í líki dýrs
eða breytt öðrum manni í dýr.
í Austur-Afríku ber hvað mest
á því, að unn komi morðæði
svokallaðra ijón-manna, en það
eru menn, sem töframaður hef-
ur náð tangarhakli á, dáleitt og
þjálfað til að drepa menn eins og
ijón, rífa þá á hol með stál-
klóm, sem þeir eru búnir.
Galdfamaðurinn notar j'msa
kynlega hlnti við kukl sitt og
fær þá úr vmsum áttum. Sumir
virðast heldur sakleysislegir í
augum óluinnugra, —■ svo sem
posi með steinvölum eða knippi
af greinum. Aðrir eru óhrjálegri,
— t. d. þurrkað rottuhræ eða
innýfli úr dýrum. Og lir þvi að
líf mannsins er hin allra dýrasta
eign, er engin furða þótt nauð-
syn krefji að hafa við höndina
hold og blóð úr manni við hinn
kröftugasta galdur.
Fyrir því gerist það enn, að
menn séu myrtir vegna galdra-
áforma eða þeim hreinlega fórn-
að. Fáeinar mílur frá hinni reisu-
legu höfuðborg Fílabeinsstrand-
/arinnar, Abidjan, tiðkast það
enn, að börn eru drepin og tek-
in úr þeim innýflin og kastað á
sjó út, um það bil sem vertið-
in þar er að byrja. En þó er tíð-
asta ástæðan fyrir slíkum mann-
drápum sú, að töframenn van-
hagar um efni í lyfjahorn sín.
Þessi horn eru dýrahorn, venju-
lega af antilópu. í þeim er svo
blandaður fremur ókræsilegur
kokkteill, — gæti t. d. verið:
Ljónafita, krókodílablóð, slöngu-
eitur, leðurblökuklær og manns-
heili. Blandan fer auðvitað eftir
þvi, til livers á að nota hana. Á
árinu 1959 hurfu um 200 börn
i Nigeriu, og næsta trúlegt ér,
að verulegur hluti þeirra hafi
lent i klóm galdramanna.
Afríkubúinn mundi vera um-
kringdur illræðisöflum, ef töfra-
læknirinn, eða ngajnqa, héldi
þeim ekki i skefjum með valdi
sínu á gagnstæðum öflum. Hlut-
verki töfralæknisins er oft rugl-
nð saman við kukl galdramanns-
ins. En þeir eru að kalla alltaf