Úrval - 01.06.1966, Blaðsíða 7

ÞEGAR VÍSUNDURINN RÍKTI
5
til Kentucky. Svo hyggilega hafði
vísundurinn valið slóð sína, að
fyrsta járnbrautarlínan um megin-
landið, var látin á löngum köflum
fylgja slóðinni. Chicago stendur bar
sem hún stendur í dag, vegna þess
að það lá vísundaslóð að svæðinu.
í þinginu hrúguðust upp lög til
varnar vísundinum, sem kom fyrir
lítið, en meðan aðrir töluðu, tók
Indíáni nokkur sig til, fangaði tvenn
hjón og þar er að finna vísinn að
hinum fræga Allard-Pancho vís-
undastofni og jafnframt Conrad-
stofninum í Montana. Frá þessum
tveim vísundategundum eru runn-
ar flestar af beztu nautategundum
Bandaríkjanna í dag. Það urðu fleiri
til að feta í fótspor Indíánans,
Walking Coyote hét hann, og þess-
um fyrstu nautgriparæktarmönnum
sem létu hendur standa fram úr
ermum meðan hinir töluðu, ber að
þakka vísundahjarðirnar í dag.
Árið 1905 hafði Theodore Roose-
velt forgöngu um nautgriparækt í
landinu almennt, og nú eru á lífi
7000 vísundar og hjarðirnar fara ört
vaxandi, og aftur má sjá fallegar
hjarðir á beit í Nebraska, Oklo-
homa, Suður-Dakota og í hluta af
Yellowstonegarðinum og einnig í
Alaska og Kanada.
Söngkvartett nokkur var á söngferðalagi í Ástralíu. Söngvarana
langaði mjög mikið til þess að sjá Ástralíunegrana og lifnaðarhætti
þeirra. Þeir óku því til eins byggðarlags þeirra, sem var alllangt frá
borginni, sem þeir voru staddir í þá stundina. Vegurinn var mjög
slæmur, og á leiðinni óku þeir á kengúru. Þeir stigu út úr bílnum og
sáu, að fórnarlamb þeirra virtist vera alveg steindautt. Þeir drógu
skepnuna út af veginum og reistu hana upp við tré. Síðan tóku þeir
mynd hver af öðrum við hlið hennar. Einn þeirra fór úr dýra sport-
jakkanum sínum og lagði hann yfir kengúruna, þannig að hún virtist
vera í sportjakka. Svo tróð hann dýra hattinum sínum á haus henni.
Hann var að taka sér stöðu við hlið hins skrautlega fórnarlambs, þegar
fórnarlambið hristi hausinn illilega, hnipraði sig saman, tók undir sig
heljarmikið stökk og þaut út í buskann.
Ef einhverjir hafa hitt kengúru, klædda í sportjakka og með dýr-
indis hatt á höfði, hefur þeim sjálfsagt brugðið illilega i brún, en þó
ekki eins illilega og eiganda jakkans og hattsins. 1 vösum hans var
nefnilega vegabréf hans og veski með 500 sterlingspundum í seðlum.
D.G.
Kona ein hafði borgað sállækninum sínum samtals 750 sterlingspund.
Svo sagði hún vinum sinum, að nú ætlaði hún ekki oftar til hans. Þessu
til skýringar sagði hún og stundi við: „Sko, ég er svo hrædd um, að
láti ég hann hafa meiri peninga, þá valdi það sektarkennd hjá honum."
M.T.