Úrval - 01.05.1971, Side 21

VERNDUM ÚLFINN
19
mikið og fórnardýrin og geta veitt
einar síns liðs (líkt og stóru rán-
dýrin af kattaættinni), eða þær eru
minni og léttari en fórnardýrin og
verða því að veiða í hópum. Og
þannig er því einmitt farið um úlf-
inn.
í hverjum úlfahóp eru allt frá
um 6 úlfar upp í 30. í hópnum eru
eitt eða fleiri getnaðarfær pör, auk
hvolpa og ungra úlfa, þ. e. undir
tveggja ára aldri. Hin sterku til-
finningalegu tengsl, sem eru nauð-
synleg til þess að halda úlfahópn-
um saman, byrja að myndast, þeg-
ar karldýrið og kvendýrið eðla sig
síðari hluta vetrar. Þau sýna hvort
öðru mikla ástúð í tilhugaiífinu,
narta vingjarnlega hvort í annað,
nudda sér hvort utan í annað, ýlfra
og dansa.
Úlfurinn grefur sér greni í sand-
bornum jarðvegi. Og um 62 dögum
eftir getnaðinn elur hvert kvendýr
4—6 blinda hvolpa, sem vega að-
eins um eitt pund. Þeir eru dökkir
á feldinn og með ósköp snubbótt
trýni. Tveim vikum síðar opna þeir
augun, og þá fer einnig að sjást í
tennurnar. Þegar þeir eru orðnir
þriggja vikna gamlir, eru þeir
farnir að leika sér við grenismunn-
ann og kynnast öðrum hvolpum í
flokknum og tengjast þeim og eru
í óða önn að prófa sig áfram með,
hvar í virðingarstiga úlfasamfé-
lagsins þeir eigi heima. Feldur
þeirra er orðinn mjög fallegur í
septembermánuði, þéttur og vel
hærður með alls konar blæbrigð-
um, allt frá svörtum lit til hvíts.
Og nú vaxa þeir óðum og nálgast
mjög skjótt fullorðinsárin. Nú er
ekki langt undan, að þeir verði
fullvaxta. Siðla hausts eru þeir
farnir að halda í veiðiferðir með
fullorðnu úlfunum.
Úlfarnir éta heil reiðinnar ósköp,
þegar hópurinn drepur elgsdýr eða
dádýr, allt að því 20 pund hver úlf-
ur. Og þeir snúa alltaf aftur til
hræsins til þess að éta. Þeir vinna
mjög vel að matnum, éta jafnvel
bæði skinn og hár. Þeir drepa ekki
að óþörfu né að gamni sínu, þótt
almenningur álíti það. Þar að
auki ráðast úlfar næstum alltaf á
veikburða eða veikluð dýr, gömul,
veik, særð, vansköpuð, ungviði eða
þá dýr, sem eru ,,bara nautheimsk“,
eins og einn friðunarvörður í Min-
nesota orðaði það.
Þegar úlfar og elgsdýr mætast,
prófa báðir aðilar kraftana, vega
og meta allar aðstæður. Ég varð
undrandi, er ég tók eftir því, að
væri elgsdýr nægilega hraust og
kjarkmikið til þess að búast til
varnar, héldu úlfarnir venjulega
burt án þess að ráðast á það, jafn-
vel þótt þeir væru 16 í hóp. Elgs-
dýr, sem úlfar hafa króað af og
snúizt hefur til varnar í vígahug,
getur haldið úlfahópi í hæfilegri
fjarlægð næstum óendanlega. Það
lemur til þeirra bæði með fram- og
afturfótum. Og þau högg geta drep-
ið úlf. Á Konungseyju tókst úlfun-
um aðeins að drepa eitt af hverj-
um þrettán elgsdýrum, sem þeir
reyndu að yfirbuga. Þannig gegna
úlfarnir þýðingarmiklu hlutverki í
þeirri grimmdarlegu en óumflýjan-
legu og geysilega mikilvægu þróun,
er nefnt hefur verið „val náttúr-
unnar“, en samkvæmt því týna