Úrval - 01.05.1971, Qupperneq 25

DAVID FROST ER ENGUM LÍKUR
23
Frost er ólíkur öðrum þeim, sem
hafa slíka viðtalsþætti, að því
leyti, að hann styður sig ekki við
ýmislegt „skraut“ til þess að við-
halda athygli fólks, svo sem söng,
„hraðbrandara" eða skemmtilegt
eða fyndið rabb um allt og ekkert.
En aðdráttarafl það, sem hann
hefur í svo ofboðslega ríkum mæli,
er hinn ómótstæðilegasti allra hæfi-
leika . . . b. e. eldlegur áhugi. Hann
er ekki að látast, þegar hann stekk-
ur fram á sviðið og hrópar: „Það
er dásamlegt að vera hérna!“ And-
lit hans Ijómar, bláu augun hans
Ijóma, og næstu 90 mínúturnar má
stöðugt heyra „stórfengleg“ lýsing-
arorð, svo sem „stórkostlegt“, „dá-
samlegt" eða „furðulegt". Og ekki
er hann heldur spar á hrósið:
„Hvílík athugasemd! Hvílíkt svar!
Það er alveg stórkostlegt!"
Og Frost er alltaf á sífelldu iði,
meðan hann beinir spurningunum
að þeim, sem hann á viðtalið við.
Hann baðar út höndunum til
áherzlu, og stundum styður hann
hendinni á handlegg eða öxl þeim
hinum sama, þannig að samtalið
fær á sig blæ innilegs einkaviðtals.
„’Ég stefni alltaf að því að ná til
þess, sem viðkomandi liggur raun-
verulega á hjarta,“ segir Frost,
„en læt mér ekki nægja að fleyta
mér eftir yfirborðinu. Þetta hefur
það í för með sér, að maður verður
að vita meira um viðkomandi per-
sónu en aðeins það, hvaða spurn-
ingar skuli nú spyrja næst. Maður
verður að vinna sína „heimavinnu“
og kynnast persónunni fyrirfram,
svo að maður geti haldið sókninni
áfram, ef það fer að lifna yfir sam-
talinu.“
Þessi undirbúningsheimavinna er
unnin af aðstoðarmönnum. Þeir
lesa meðal annars að staðaldri níu
dagblöð, fjögur vikublöð, 45 tíma-
rit og bandarísku þingtíðindin
(Congressional Quarterly). Svo
vinna þeir útdrátt úr öllu þessu
hráefni sínu. Við þennan útdrátt
bætir Frost svo ýmsum athuga-
semdum og minnisgreinum, en hann
les ofboðslega mikið. Arangurinn af
allri þessari vinnu er svo nokkrar
gular vélritunararkir með þéttum
línum, og eru arkir þessar festar á
þlátt spjald. Frost hefur þessar upp-
lýsingar alltaf með sér, þegar þátt-
urinn hefst, þó að hann þurfi reynd-
ar vart annað en að líta lauslega á
þær öðru hverju. Þegar auglýsing-
um er skotið inn í þáttinn, tekur
hann til óspilltra málanna og hrip-
ar ýmislegt á blöð þessi. Þá er hann
að skipuleggja nýjar „leiðir“ í sam-
talinu.
ÞAÐ, SEM ALLIR VITA
Spurningar Frosts eru umbúða-
lausar og oft alveg furðulega hnit-
miðaðar. Hann spurði til dæmis eitt
sinn erkibiskupinn af Kantaraborg
þessarar spurningar: „Hvað er það,
sem gerði yður fyrst sannfærðan
um tilveru Guðs?“ Hann spurði dr.
Denton Cooley eftirfarandi spurn-
ingar: „Hversu öruggur voruð þér,
þegar þér framkvæmduð fyrsta
hjartaflutninginn?“ Og Harry Bela-
fonte spurði hann á eftirfarandi
hátt: „Kom það nokkurn tíma fyr-
ir þig eitt augnaþlik, að þú gerðir