Úrval - 01.05.1971, Síða 36

34
ÚRVAL
þess að hernema það. Því heldur
Brandt því fram, að í hugsanleg-
um samningum, hverjir sem þeir
kynnu að verða, yrðu Sovétríkin
að samþykkja að ræða um „gagn-
kvæma fækkun í herliðum“, þann-
ig að hugsanleg fækkun í hinu
300.000 manna herliði Bandaríkj-
anna í Vestur-Evrópu yrði að leiða
af sér samsvarandi fækkun í her-
liði Sovétríkjanna í Austur-Evrópu-
ríkjunum.
í DEIGLUNNI
Augsýnilega mun Brandt þurfa
að beita geysilegri leikni á sviði al-
þjóðastjórnmála, eigi hann að ná
árangri í viðleitni sinni til þess að
viðhalda einingu Vestur-Evrópu
jafnframt því að reyna að vingast
við og nálgast Austur-Evrópurík-
in. En Brandt er líka alveg sér-
staklega hæfur til slíks hlutverks,
bæði hvað snertir persónuleika,
liðna ævi og margháttaða lífs-
reynslu, sem hann hefur aflað sér.
Hann er óskilgetinn sonur af-
greiðslustúlku í Liibeek og hlaut
nafnið Herbert Ernst Karl Frahm.
Hann var alinn upp af afa sínum,
og ól hann drenginn upp sem ákaf-
an sósíalista. Hann breytti um nafn
árið 1933 til þess að komast undan
Gestapo og tók sér nafnið Willy
Brandt. Tókst honum þannig að
flýja til Skandinavíu. (Hann hefur
oft verið kallaður „föðurlandssvik-
ari“ fyrir að hafa dvalið þar á
stríðsárunum). í Noregi og Svíþjóð
varð hann fyrir áhrifum af skandi-
naviskum sósíalistum, sem voru
hagsýnni og ekki eins einstreng-
ingslegir og kreddubundnir og sós-
íalistar í Þýzkalandi. Eftir stríðs-
lok sneri hann aftur til Berlínar
sem blaðafulltrúi norsku nefndar-
innar. Skoðanabræður hans í Þýzka-
landi hvöttu Brandt til þess að
sækja aftur um þýzkan ríkisborg-
ararétt, en nasistar höfðu svipt
hann slíkum rétti.
Sem aðstoðarmaður Ernst Reut-
ers borgarstjóra Berlínar í fremstu
víglínu kalda stríðsins (sjálfur varð
hann borgarstjóri Vestur-Berlínar
árið 1957) komst Brandt að raun
um það, að það var aðeins eitt,
sem gat haldið hinum rússneska
birni í skefjum, þ. e. afl og styrk-
ur Bandaríkjamanna. Síðan kom
hin örlagaríka helgi þ. 12.—13.
ágúst árið 1961, þegar Austur-
Þjóðverjar byrjuðu skyndilega að
reisa múr í gegnum hjarta Berlín-
arborgar til þess að hefta straum
austur-þýzkra flóttamanna til Vest-
ur-Berlínar og Vestur-Þýzkalands.
Þetta var ósvífið brot á samkomu-
lagi stórveldanna fjögurra um
frjálsar samgöngur um gervalla
borgina. En Vesturveldin biðu í 48
klukkutíma, þangað til þau báru
fram þýðingarlaus mótmæli. Það
var á þessu tímabili, sem Brandt
komst á þá skoðun, að ætti að tak-
ast að, skapa betri tengsl milli vest-
ur-þýzku stjórnarinnar og Austur-
Berlínar, yrðu Þjóðverjar sjálfir að
stuðla að því.
Brandt tapaði tvisvar í framboði
sósíaldemókrata í kanslarakosning-
um á sjöunda áratugnum. Og á
þeim árum var líka um öldudal að
ræða í einkalífi Brandts. Drykkju-
skapur hans varð til þess, að gamla
viðurnefnið „Weinbrandt Willy“