Úrval - 01.09.1981, Side 42

40
ÚRVAL
stjórnarmaðurinn rétt áður en vélin
lenti.
Næsta sending var frá ókunnum
aðila: „God bless America!” — og
svo voru þau boðin velkomin af flug-
mönnum einkavéla og þyrla sem
flugu um svæðið.
—Clyde Haberman
í New York Times
STÓRA ÞOTAN ÓK EFTIR
STEINSTEYPTU brautinni milli
tveggja snævi þakinna hæða. Á ann-
arri var stjórnturninn þakinn gulum
borðum, á hinni mannfjöldinn.
Þotan nam staðar. Dyrnar opnuðust.
Farþegarnir birtust.
Þá heyrðust köllin: „Eijó!” Og:
,Jæ-jæ!” Og „Fínt!” Það var fólkið
á hæðinni fyrir ofan sem hrópaði. Úr
fjarlægð gat maður aðeins ímyndað
sér hjartsláttinn og tárin, hláturinn
og ástina, kvíðann og efann sem var
á flugvélastæðinu og inni í flugstöð-
inni. Gulir borðar voru alls staðar og
á veifum stóð: „Velkomin heim.
Frjáls að lokum.”
Gíslarnir og fjölskyldur þeirra fóru
frá Steward til West Point og lögregl-
an á staðnum gerir ráð fyrir að um 20
þúsund manns — fimm sinnum fleiri
en gert hafði verið ráð fyrir — hafi
staðið meðfram veginum. Sölumenn
seldu smáflögg og límmiða. Sums
staðar leit út fyrir að gulur borði
héngi á hverjum kvisti. Fólk bar þá
líka. Þeir voru límdir á bíla og
bundnir um hálsana á hundunum.
Alls staðar gat að líta merkimiða
eða veifur sem tjáðu gíslunum ást:
, ,Okkur þykir vænt um ykkur. ” „Við
elskum ykkur.” „Táningar elska
ykkur og Bandaríkin. ” , ,Braut frelsis-
ins.” „Ástarkveðjur frá Rina, Nancy,
Donna.” „Við elskum ykkur, við
biðjum fyrir ykkur.” „Frelsið — svo
unaðslegt.”
Á einum staðnum gnæfði bruna-
stigi yfir bílalestinni. Á enda hans var
fáorðasta veifan af öllum: , ,Velkomin
heim.”
Og þau voru velkomin. Hafi gísl-
arnir fyrrverandi nokkru sinni efast
um það hvort komið yrði fram við þá
sem sigurvegara eða fórnarlömb
hlýtur sá efí að hafa gufað upp á leið-
inni til West Point.
—William K. Stevens
í New York Times
„ÞETTA hefúr verið eins og að
baða sig upp úr ást,” sagði Kathryn
Koob. „Það var dásamlegt. Við
lágum í baðinu klukkustundum
saman. ’ ’
—New York Ðaily News
MENN í Washington eru vanir að
taka öllu með jafnaðargeði, allt frá
heimkomu sigrandi herja til geimfara
úr geimnum. En þeir buðu gíslana 52
velkomna og skömmuðust sín ekkert
fyrir að sýna tilfinningar sínar.
Þetta átti að vera hljóðlátur dagur;
dagur gleðinnar átti að vera friðsæll
því Bandaríkjamennirnir höfðu
þjáðst mjög þá 14 1/2 mánuð sem
þeir voru innilokaðir (sjá ramma-
+