Fróðskaparrit - 01.01.1989, Qupperneq 96

100
EITT ÍKAST TIL EINA FJØLBROYTTARI MYND
ikki at síggjast, tey kunnu peika ella fara
móti einum durum, sum ganga inn í hann.
Alt tykist annars hava gingið fyri seg í sama
rúmi, helst í roykstovu. Stovan verður nevnd
sum eitt annað rúm, sum tey skulu fara í - at
fáa sær at eta fyrst í 1. akt, og sum húsfrúgvin
kemur út úr fyrst í 2. akt.
Nógv verður tosa um at fáa sær at eta,
matur og mattíðir eru sera týðandi sambind-
ingarevni í leikinum. Hetta fær leikararnar
inn á pallin og av honum aftur. Mattíðirnar
vísa, hvussu tíðin gongur, og tær tykjast vera
tað gerandisliga, sum skipar leikin. Tosið um
tjóðskaparmál og ást er lagt inn í henda
karm.
2. akt endar við lestrinum. I fyrstu akt
vórðu ymisk aktuel mál nevnd, og í aðru
verða meira persónlig mál løgd fram. Magga
og Tróndur hava okkurt saman, Asa hevur
avdúkað okkurt fyri Guðruni um ein drong,
og lesturin verður lisin. Síðani skulu tey hava
tíma at skriva føroyskt, eins og tey avráddu
í 1. akt.
3. akt
Nú kunđu vit væntað okkum, at teir trupul-
leikar, sum hava verið frammi í leikinum,
verða loystir. T.d. hvussu fyrsti tímin í før-
oyskum gekk, og um tað er runnið saman
millum pørini. Høvuðsspurningurin, sum
leikurin eitur eftir, er veðrið, og tað batnar
so mikið, at Ása og Trónđur fara av stað til
Mykines.
Aktin kundi byrjað við tí pettinum, har
Ólavur situr og kvøður „Øskudólg og sóp-
ingarkonu“, meðan hann setur okkurt upp.
Tað kundi bent á, at trúloving hevur verið
umrødd, men tað er ikki við í handritunum.
Flestallir leikararnir eru á pallinum, Ása og
Tróndur koma inn úr stovuni, tá ið Ólavur
er komin til ørindi „har skal tú fiskin fanga“
í kvæði sínum. Guðrun kemur inn, og Sjúrð-
ur sigur „Ja hin rodne“ til eitt orðaskiftið,
sum ikki er við. Eitt orðaskifti er um Sig-
mund, ið hevur verið inni á gólvinum kvøld-
ið fyri. Tað er stutt og er millum tey ungu:
Guðrin (skundar sær at sværa) Ja hann vait
tað; han vær nýstane her og fregnajist
um tað, aisene lovaje hann tæð í giár
kvøldi.
Fleiri: Hevur Sigmundur veri her... ikki have
eg sat han
Tey ungo (Ikke have eg sæ hann)
Guðrin (bestemt) Jæ men eg havið sæ han.
Kanska skal hann hjálpa Ásu og Tróndi at
bera oman á støðna, tí tosið er nú mest um
avstaðferðina hjá teimum. Veðrið er gott,
útróðrarveður, Ólavur er helst húskallur:
Húsfrúgvin: Tit atla tikkon til úterórar y
morgon Olavor. Langt er syane át
sjegverin vár so cirror som hendan
morgon. Jegvan tosaje om á bija fólk á
færa vi tajmon til Miqenesar holga nón,
tá y Tróndor hevur so miglan hu til tá.
Tó tiqest mær tá er sajnt á deje, so bar
ta til vilde e fejen tej bujjaje til y morq-
en áre, táje tá er tujlja sjegva (stojter
kaffe o kokar tá).
Bóndin heldur eisini tey fara nakað brádliga.
Næstu leiðorð bóndans til húsfrúnna eru
ógreið, men so er eitt petti, har tosað verður
um líkindi og aðrar fyrireikingar:
Húsfrúgvin: Ása badn myt, far so o fá tár
klájene nior y. Gurin hjolpir tár, icce er
long tyin ettor nú er yvir middag. Magga
far tú so o sjer tejmon naka áv máte á
háva vi sár.