Ritsafn Lögrjettu - 01.01.1915, Blaðsíða 58

57
„Þaö væri gott aö fá aö vita það,“
sagSi Tyra. Og svo útlistaSi hún þaS
fyrir manni sínum, hve gaman væri
aS kaupa aftur svo mikiS af þeim
húsgögnum, sem móSur hans hefSi
þótt vænst um, aS liægt væri aS gera
herbergi hennar þar hjá þeim, i Skóg-
um, sem allra líkast því, sem áSur
hafSi veriS á Mýrum.
Frú Tyra hafSi mikiS aS gera næstu
vikurnar. Hún og maSur hennar fóru
frá einurn bænum til annars alt í
kring til þess aS spyrja uppi hús-
gögn móSur hans. Á einurn bænum
fnndu þau borS, á öSrum sófa o. s.
frv. Og allir voru undir eins fúsir til
þess aS selja þeim munina, þegar þeir
heyrSu aS þeir væru ætlaSir gömlu
frú Rasmussen. Á einum bænum hittu
þau fyrir hægindastól Rasmussens
gamla og birkitrjes-saumaborS, sem
frú Rasmussen hafSi átt. Húsfreyjan
þarna hafSi veriS æskuvinkona frú
Rasmussen. Og þegar hún heyrSi aS
Elín kynni ekki vel viS sig í Stokk-
hólmi, en liana langaSi aftur heim í
sveitina, fór hún inn i herbergi sona
sinna og kom þaSan meS tvær gaml-
ar og gulnaSar koparstungumyndir.
„TakiS þiS þetta meS ykkur,“ sagSi
hún. „ÞaS kostar ekkert. En Berg-
ström kaupmaSur gaf þeim Elínu og
Rasmussen þessar myndir, þegar þáu
giftust. Jeg keypti þær á uppboSinu
af því jeg sá, aS hann Grímur gamli
ruslasali ætlaSi aS ná i þær fyrir svo
sem ekkert. — Nei, jeg vil ekkert hafa
fyrir þær. Mjer þykir vænt um aS
geta geíiS Elínu þær.“
Nú leiS aS þeim degi, er ÁrviSur
var væntanlegur heini frá Stokkhólmi
meS móSur sína. Tyra var aS enda
viS aS laga til í herbergi því, sem
tengdamóSur hennar var ætlaS.'Hún
leit brosandi i kring urn sig, þvi hún
var orSin ánægS meS útlitiS þar inni.
Alt var orSiS þar nákvæmlega eins
og veriS hafSi í dagstofunni á Mýr-
um. Á gólfinu var dúkurinn, sem
tengdamóSir hennar hafSi sagt henni
frá aS hún hefSi sjálf ofiS. Hann var
meS öllu eins og þegar hann hafSi
veriS tekinn af gólfinu í stofunni á
Mýrum, þvi hann hafSi síSan legiS
samanbrotinn uppi á lofti hjá Tyru.
í einu horninu stóS gamla skattholiS
og viS þiliS hinumegin rúm meS há-
um fiSursængum og var rósrauSj
heimaunnin ábreiSa yfir. ViS annan
gluggann stóS gamla saumaborSiS og
á þvi heimaofinn dúkur, og þar á lá
sálmabókin og NýjatestamentiS.
Þetta var kalt kvöld seint í nóvem-
ber. Brenni hafSi veriS kynt í ofnin-
um. ViS hann stóSu tveir stólar, gam-
all ruggustóll og hægindastóll Ras-
mussens gamla. Yfir sófanum voru
tvær gamlar og gulnaSar kopar-
stungumyndir í gömlum umgerSum,
sem einu sinni höfSu veriS gyltar.
Þegar ÁrviSur kom inn meS móS-
ur sína, varS henni fyrst litiS á gólf-
dúkinn.
„En hvaS er þetta, Tyra?“ sagSi
hún. „Er ekki þetta gamli dúkurinn
mirin? Og hvaS sje jeg, barn! Þetta
eru gömlu húsgögnin mín, sem seld
voru á uppboSinu i fyrra! Hvar hef-
urSu fengiS þetta alt saman?" Rödd
gömlu frú Rasnrussen skalf ofurlitiS,
þegar hún sagSi þetta, óg var undar-
lega hás.
„ViS höfum keypt þau aftur,“ svar-
aSi Tyra. „Þau voru flest hjer í sókn-
inni, og allir voru fúsir á aS selja