Ritsafn Lögrjettu - 01.01.1915, Blaðsíða 74

73
frá landi eftir miöjan júní. 'Vetur lá
á fram yfir lojc, og voriö mjög hret-
viörasamt, og vont sumar.
Veturinn 1802 kom á meö vetur-
nóttum og gengu á víxl hríðarbyljir
og spillinga blotar ])ar til hálfan mán-
uö af sumri. Óvenju fannir og jarð-
bönn voru um alt land. Hafís kom i
miöjum janúar en fór frá landi um
lok júnímán. Vorið og sumarið kalt.
Veturinn 1807 var enn meiri frosta-
vetur með hriðum og jarðbönnum.
Hafís kom i miðjum febrúar og lá
við land fram i ágúst og komst ná-
lega kringum alt land. Þá gengu menn
á ís úr Grímsey til Akureyrar, og urðu
þann vctur mest 33 stig C. i Skaga-
firði. Veturinn langur, með jarð-
bönnum. Svo var vorið hart, að sum-
staðar nyrðra var fyrst beitt út kúm
fyrst í júli.
Allþungur og frostamikill var vet-
urinn 1808, þá var mikill hafís og
og vor æði kalt. Mjög þungur og
snjóasamur með frosthörkum var
veturinn 1811. Frá því með þorra-
komu og alt fram á vor, sem var
hart. Hafis kom með þorra. Enn þá
harðari var veturinn 1812, einkum
nyrðra. Mest voru frostin siðast, enda
mikill hafís. Veturinn kom snemma
á með hríðum og jarðbönnum. Vor-
ið kalt og hretviðrasamt.
Veturinn 1817 var mjög mislægur,
yfirleitt mjög þungur með jarðbönn-
um, einkum seinni partinn, og vor-
harðindi. Hafís kom með miðjum
vetri, en fór í ágúst. Vorið mjög hart.
Veturinn 1822 var mjög harður.
Hann kom á víðast 5 vikuin fyrir vet-
ur, með mesta snjóþunga og hörku
frostum, spillingablotum og jarð-
bönnum. Bati kom i lok mars. Hafís
kom Jiann vetur í janúar. Þá lagði
allan Breiðafjörð út fyrir allar eyjar
og lá ísinn lengi. Veturinn kallaður
„Rjúpnabani".
Veturinn 1827 var þungur, einkum
er á leið. Voriö mjög hart og kulda-
köst með hretum að öðru hvoru um
sumarið á Norðurlandi. Hafís við
land frá þvi i mars þar til seint i
ágúst. Einnig kom ís í janúar.
Mjög þungur var veturinn 1835, alt
frá nýjári með köldu vori. Hafís kom
í janúar, og var þar til um miðjan
júli, fór hann um mestalt land. Jarð-
bönn um alt land.
Veturinn 1855 þungur um alt Norð-
urland og víðar, miklir snjóar og jarð-
bönn. Iiafís við land frá þvi i febrú-
ar og þar til undir fardaga.
Næsti vetur einnig þungur, 1856,
einkum nyrðra frá nýjári til sumar-
mála. Hafís kom í janúar en fór i
miðjum maí. Veturinn 1859 var mjög
harður frá því í janúar með frostum,
snjóum og jarðbönnum um mest alt
land til sumarmála. Iiafís kom með
góu og lá til fardaga. Vorið mjög
vont. Breiöafjörð lagöi þann vetur út
fyrir eyjar. Á Norður- og Vestur-
landi var veturinn 1863 erfiöur mjög,
en óstöðugur ililaupavetur á Suður-
landi. Voriö kalt og sauðgróður viða
litill fyrir 20.—24. júlí. — Þungui
vetur um Norður- og Austurland og
og viðar 1865; vorið kalt og mikill
hafís.
Veturinn 1866 var með hörðustu
vetrum og kallaður „Álftabani", eink-
um frá nýjári. Voriö ilt og alt sum-
arið um land alt. Hafis kom með
nýjári og fór frá landi síðast í ág.