Ritsafn Lögrjettu - 01.01.1915, Blaðsíða 95

94
ekkí skapa neina þörf fyrir innflutn-
ing fólks úr öörurn sveitum. En satt
er þaö, aö fleira þarf aö gera en að
lcggja járnbraut, og kem jeg nú að
þeirn atriSum í ritgerö B. Kr., sem
jcg — mjer til mikillar ánægju —
ci honum aö miklu leyti samdóma
um.
VII
í niöurlagi svars síns víkur B. Kr.
aö þvi efni, sem allir munu veröa
honum samnrála um, aS fleira þarf
aö gera i þessu landi, en aö leggja
járnbrautir. Telur hann upp þau
framfaramálin, sem honum sýnist
liggja mest á aö koma í framkvæmd,
og fer urn þau þessum oröum:
„En Grettistökin eru miklu fleiri,
sem lyfta þarf og m e i r i n a u ö-
syn ber til aö lyfta. Má nefna
vatnsveiturnar, bátaha fn-
irnar, myndarlegri og var-
a n 1 e g r i v e g i, er um verulegar
vegalengdir er aö ræöa, þar sem mót-
orvagnar eöa gufuvagnar geti fariö
um meö mikinn flutning, b æ 11 a r
s a m g ö n g u r á s j ó o. s. frv. og
siöast en ekki sist a u k n a a 1 þ ý ö u-
m e n t u n, jeg meina sanna ment-
u n, svo aö alþýöa veröi rneöal ann-
ars fær um a f e i g i n d ó m-
greind, að skera hyggilega
ú r, er önnur eins glæframál og þetta
eru sett á oddinn, og sem mikið fjár-
framlag heimta.“
Svo talar hann ekki meira um
þetta. En þótt hjer sje fremur litið
sagt, þá standa þó þessar línur inn-
an um öll járnbrautarskrif B. Kr.
eins og grashnotti í eyðimörk. Öll
hafa skrifin snúist unr þaö eitt, aö
r í f a n i ö u r, en hjer vottar þó fyr-
ir því aö hann finni til þess, aö eitt-
livaö þurfi líka aö b y g g j a u p p. Og
mjer fer eins og langþreyttum ferða-
hesti, sem kemur aö grasblettinum í
eyöimörkinni; eftir aö jeg meö þolin-
mæði hef fikrað mig gegnum þær
stórgrýtisuröir af hugsunarvilluin og
það apalhraun rangra ályktana, sem
skrif B. Kr. eru, og reynt aö þræöa
slitróttan og svartsýnis-þoku hjúpaö-
an hugsanaferil hans — þá langar
mig til að staönæmast.
Engan mun nú furöa á því, þótt
sinuflóki finnist við rætur grængres-
is í gróðurbletti eyöimerkurinnar. Og
ummæli B. Kr. um þessa „sönnu“
mentun er útdauöur og kjarnlaus
sinuflóki, því hann hefur áöur komið
því upp um sig, aö þá álítur hann
mentunina „sanna“, ef alþýöunni er
innrætt sú skoðun, að þetta land sje
svo miklu v e r r a e n ö 11 ö n n u r
1 ö n d, aö hjer sje ekki hugsandi til
að leggja út í samskonar samgöngu-
bætur, sem hafa íleygt ö 11 u m ö ð r-
u m 1 ö n d u m áfram. En þessi skoð-
un mun hverfa og verða að engu
alveg eins og sinuflókinn, ef hlúð
er að gróörinum.
Framfaramálinu eru þá 4, sem B.
Kr. nefnir, og ætla jeg að víkja ögn
að þrernur þeim, er hann nefnir fyrst.
Um hiö fjóröa, samgöngubætur á sjó,
erum viö báöir, að því er jeg best
veit, svo gersamlega sammála öllum
lesendum Lögrjettu, að jeg get slept
að minnast á þaö.
1. Vatnsveiturnar.. Þær eru
eitt af aöalframfaramálum landbúnað-
arins, en því miöur aðeins á tákmörk-
uöum svæöum. Fjöldi býla á landinu,
líklega meira en helmingurinn, getur
ekki gert sjer von um neina beina