Ritsafn Lögrjettu - 01.01.1915, Blaðsíða 75

74
Hann rak í kring um mest alt land.
Þá voru þann vetur mikil ísalög á
Breiðafiröi.
Veturinn 1869 var haröur, einkum
nyöra og eystra, meö hríöarbyljum,
frosthörkum og miklum jaröbönnum
um mest alt land. Hafís kom meö
mars og fór seint í ágúst. Bæöi vor
cg sumar mjög vont.
Þungur var veturinn 1874 um alt
land. Hann var ýmist kallaöur
„Svellavetur" eöa „Hreggviöur". Vet-
urinn kom á meö rjettum, meö hríöar-
byljum, frostum og umhleypingum.
Hafís kom í nóvember, en fór í des-
ember, kom aftur í janúar og fór
seint í ágúst. Óvenju jaröbönn um
alt land mestallan veturinn, sem af-
ljetti um sumarmál. Þá lagöi Breiöa-
fjörö mjög og alla firöi landsins, því
frost voru hörö og löng, oft syöra
frá 22—23 stig C., en nyröra 30—32
stig C. Kolfellir heföi oröiö ef bati
heföi eigi komiö um sumarmál.
Veturinn 1881 var kallaöur
„Klaki“, hann byrjaöi snemma með
frosthörkum. Gengiö á ís af Kjalar-
nesi á Akranes síöast i desember. Þá
kom hafís og svo aftur í byrjun jan-
úar, en fór frá landi í júní. í janúar
mátti ganga á ís úr Reykjavík á
Akranes, og þá var frost oftast 15—
23 stig C. syðra, en 23—30 stig C.
nyröra. Gengið á ís úr Flatey upp á
Baröaströnd. Óskapabylur 31. janúar
um alt land, frost 34—38 stig C. Lát-
laus bylur mánaöartíma um alt land á
þorra og góu. Kyngdi þá niöur fá-
dæma snjó. Frostin 23—25 stig C. En
31. mars var frostið nyröra 38 stig C.
Einn dag i mars var frostið á Siglu-
firöi 44 stig C. en víöa á Norðurlandi
41 s t i g C. Á Reykjavíkurhöfn var
6 feta þykkur ís og klakhögg i kirkju-
garöi í Bæ í Borgarfiröi nálega 3 álna
djúpt. Veðráttan batnaöi með apríl
og var svo gott til maíloka. Þá kom
komu kuldar og hríðarköst aö öðru
hvoru. Aldrei fór klaki úr jörðu.
Gras hálfu minna en í meðalári.
1882 var eigi liarður vetur fyr en
seinast, io. apríl. Þá rak inn hafis,
sem lá viö land fram í september. ís-
inn rak nálega um alt land. Vorið af-
arhart og ilt sumar. Kúm fyrst beitt
út í Skagafiröi 17. júni, og oft um
sumariö komust þær á gjöf, þvi þá
voru jaröbönn í hríðarköstunum.
Grasbrestur var rnikill og tööur eigi
hirtar á Noröurlandi fyr en 2.—12.
september.
Þungur og snjóasamur þótti víða
veturinn 1885 eftir nýár, meö fönnum
og hríöaríhlaupum og jaröbönnum.
Þá var vor ærið kalt og grasbrestur
víðast.
Veturinn 1892 var víöast þungur,
með snjóum og spillingarblotum á
víxl, einkum framan af. En frost-
hörkurnar voru síöari hluta vetrar
meiri, oft í mars 20 stig C. syðra en
27 stig C. nyröra. Þá lagði Reykja-
víkurhöfn. Hafís kom 10. apríl, ó-
venju mikill, og fór 3. sept. Vorið
liart og hríöarsamt, og reyndar alt
sumariö, enda mikill grasbrestur.
Auk þessara þungu og höröu
vetra á 19. öldinni hafa margir veriö
ærið stiröir, og þungir meö köflum,
einkum eystra og nyröra, t. d. 1810,
1816, 1834, 1836, 1837, i848, 1853,
1854, 1857, 1864, 1867, 1872, afar-
haröur í Þingeyjarsýslu, 1877, 1886
og 1899. Þessi siðasti vetur var sá
snjóavetur frá nýjári, aö elstu menn
þóttust ekki muna þvílíkan. Gjafa-