Ritsafn Lögrjettu - 01.01.1915, Side 79

78
Bregöur blóölit
á bjarta stáliö!
Já, þaö er hergnýr!
hjörva-þytur.
— Þú ert i'hætlu
Þambarskelfir!
Hann er i hættu! —
Haraldur, — var hann
gintur í garð þinn
og griðin rofin?
Komiö meö kerru!
Keyriö sem fastast!
Orusta stendur
um Einars lif!
(Á leiðinni.)
Bjargið nú, bændur;
borg um hann gerið!
Indriði ver nú
])inn aldna föður!
Reistu’ um hann skjaldborg,
rjettu’ honum bogann!
Því aldri mun örvum
Einars skeika!
Og þú hinn helgi
Ólafur kongur!
Legðu’ honum liðsyrði
í ljóssins heimi.
(Hún kemur nær.)
Flýja nú fjendur, ....
Fallast þeim hendur.......
Þeir renna
frá sennu
til árinnar óðir. —
Hvað á sjer hjer stað?
Þvi standa menn hljóðir?
Er eitthvað lijer að?
Hvað er það? Því beygja
nú bændurna mundi’ ann?
Tveir fallnir að deyja!
Og hinir 'þeim hneigja,
en Harald ber undaif.
Mannþyrping er
við málstofu dyr.
Illjóður er lier,
hnípinn og kyr.
Hvergi sje jeg Einar.
Hvar er Indriði ?
Rýmið til sveinar!
Sje jeg á liöi
þungbúnu nauðir,
þó svarið biði:
Þeir eru dauðir!
*
Fallinn er frægsti
fulltrúi þjóðar!
Brostinn er besti
bogi Noregs!
Þannig fjell Einar
Þambarskelfir,
og við blið hans
hneig Indriöi.
Myrtur í myrkri
Magnúsar góða
fóstri og föðurlands
forsjá besta!
Særöur í launvígi
Svoldarkappinn,
ljónið, sem stökk yfir
Lýrskógsheiði!
Brotin á bak
bænda stoðin,
Þrændanna sómi,
Þambarskelfir!