Skírnir - 01.01.1881, Blaðsíða 57

FRAKKLAND.
67
mánagar, og þa8 er satt ab segja, a8 Parísarbúar höfSn ekki
minna vi8 þann dag, enn þeim hefir veriS tamt á fæ8ingardögum
konunga sinna og keisara. Frá allskonar fjelögum — vísinda-
manna, listamanna, ritstjóra, ibnaBar- og verkmanna, og fl. —
frá stjórnarrá8inu, borgarstjórninni, ymsum skólum, og svo frv.,
komu nefndir á fund hans og fluttu honum heilladskir og virb-
ingarkveSjur. Ræ8ur skáldsins eru, eins og skáldskapur hans og
rit, skrú8miklar — en jþykja stundum ver8a svo flaumkenndar
og feikilegar, a8 mörgum þyldr nóg um. Hjer er dáltiB sýnis-
horn, e8a kaflar úr ræ8u hans til nefndarinnar frá borgarrá8inu:
«Jeg heilsa París. Jeg heilsa borginni furBulegu, Jeg heilsa
ekki í mínu nafni, því jeg er ekki neitt, en í allra þeirra nafni
á jar8ríki, sem lifa, skynja, hugsa, elska og vona. Borgirnar
eru sta8ir náBarinnar, þær eru verksmi8jur guSlegrar i8ju. Gu8-
leg i8ja er mannleg i8ja. Ibjan er mannleg meSan hver vinnur
sjer, en guSdómsblærinn kemur me8 samtökunum. I8jan ver8ur
guBleg, þegar mark hennar verður anna8 og meira en verkmaS-
urinn sjálfur. Vinnan á akrinum er mannleg, vinnan í borg-
unum gubleg.“ — — —------------sem Aþenuborg var fyrir
fornöld Grikkja, Róm fyrir fornöld Rómverja, þa8 er París
fyrir Evrópu og Ameriku og fyrir alla heimsbyggS si8a8ra
þjó8a. París er borgin, París er veröldin. Sá sem talar til
Parísar, talar til alls heimsins, beinir or8um sfnum a8 urbi et
orbi. — Mikill fjöldi manna voru komnir frá öllum pörtum
landsins til a8 heiSra skáldiS, og fyrir framan hús hans gengu
í prósessíu ótal fjelög og nefndir me8 fágætasta fánaskrú&i söng
og, fagnaSarópum. Öldungurinn stó8 úti á gluggsvölunum og tvö
barnabörn hans sitt vi8 hvora hliB. þó ýr8i úr lopti stó8 hann
berhöf8a8ur allan tímann, og li8u þrjár stundir, á8ur skrú8-
gangan var úti. í henni voru meir enn 400 þúsundir manna.
þa8 er satt, a8 París er og hefir veri8 það sem Victor
Hugo kallar „verksmiSju guBlegrar i8ju,“ þetta svo skili8, a8
andi og skyn mannsins eiga bjer í sifelldu annríki a8 finna fyrir
lífi8 hin breytilegustu mót og myndir og skunda áfram a3
þeim brautum, sem liggja til fegurBar og sambljóSunar, til frelsis
og framfara. J>a3 er, satt a3 þjó3amenntunin á sjer þar mikinn