Skírnir - 01.01.1881, Side 63

TTALÍA.
63
í Afríku, eíia frá Trípólis og suíur að vatni einu miklu, sem
Tsad heitir. En sú járnbraut verSur svo langt frá brautum
Frakka, aS engir þeirra þurfa aS bægjast til viS aSra, sem meS
því móti vilja tengja Afríku viS vora álfu og koma þar hennar
þjóSmenning á framfæri.
Yjer minntumst í fyrra á aftöku mylnuskattsins, sem hinn nýi
fjármálaráSherra hafSi aS dæmi forgöngumanna sinna boriS upp
á þinginu. Eptir allmikla baráttu og nýjar koSningar — þ. e.
aS skilja: þingslit til nýrra kosninga — gekk þetta mál loks
fram í báSum deildum, því stjórnin fjekk sinn afla aukinn viS
kosningarnar. Skatturinn skal úr lögurn tekinn viS byrjun ársins
1884, og upþbót hans fundin meS öSrum álögum. Ný kosn-
ingarlög voru og rædd, en frestaS umræSunum til síSari þitig-
setu. Hjer 'deilir menn mjög á, því lýSvalds- og þjó&valdsmenn
— og þeir eru margir á Ítalíu — vilja, aö kosningarrjetturinn
verSi nær því takmarkalaus, og flestir eru á því, aS konum verSi
sem körlum heimilt aS kjósa til þinga. J>aS er annars um
þjóSvaldsvini á Ítalíu aS segja, aS þeir eru sera bundnir í báSa
skó; þeirn finnst þjóSveldiS öllu öSru fyrirkomulagi betra og
ákjósanlegra, en verSa hinsvegar aS játa, aS konungarnir síSustu
frá Savaju hafi veitt ítölsku þjóSinui þá forustu til frama og
þrifnaSar, sem enginn hefSi getaS annar. fjóSin getur ekki
annaB enn haft mætur á enum unga konungi sínum, sem elskar
ættland sitt eins heitt og fölskvalaust og þeir faSir hans og afi,
Viktor Emnúel og Karl Albert, og sýnt sig eins og þeir búinn
aS leggja lífiS í sölurnar fyrir Ítalíu. Konungur og drottning
hans ferSuBust í vetur til Sikileyjar og þar frá borg til borgar,
og mættu menn af viötökum og fögnuSi fóiksins marka vinsæld
þeirra, yröi leit á köfÖingjum, sera eiga slíkri aÖ fagna. En
allt urn þaÖ getur engum dulizt, aS þaö eru og hafa veriS
mennirnir sjálfir, manukostir þeirra og afreksverk, sem þjóSin
hefir metiö, en ekki konungvaldiö eöa tign þeirra. NokkuS
ööru gegnir um viusæld annara eins manna og Garibaldis. Menn
viröa hugrekki hans og hreysti, elska hann sem bezta og ágæt-
asta son fósturjarSar sinnar — en þaö sem þyngst verSur á
viröingametunum, þaö sem mest hrífur á hjörtu manna, þegar