Skírnir - 01.01.1881, Qupperneq 64

64
ÍTALÍA.
J>eir sjá kempuna gömlu, er l?ó hitt, aS afreksverk hans eru
unnin bæði fyrir ættjörSina og mannfrelsiS. þar sem
Garibaldi er, sjá menn frelsishetjuna, forvígismann JjjóSveldisins
og fyrirmynd þeirra manna, sem berjast fyrir heiSri og framför-
um þjóSar sinnar. það eru fá fjelög á Ítalíu, hverrar tegundar
sem eru, sem eigi gera Garíbaldi aS „heiSursforseta" sínum, og
fáar borgir, sem eigi hafa gert hann að „hei5ursborgara.“ Hvar
sem hapn kemur er honum faguaS sem stórhöfSingja, eSa
forustumanni þjóðar sinnar. I haust eS var heimsótti hann
Genúubúa, Hann var þá stjórninni hirm gramasti fyrir þá sök,
aS Cairóli*) hafSi neitaS aS gefa tengdason hans lausan úr varS-
haldi. |>a8 er hershöfSingi, Canzíó aS nafni, en hann hafSi haldib
svo freka ræSu á hátiS, sem Genúnmenn hjeldu í heiSursminningu
Mazzínis 10. maí 1879, aS hann fjekk fyrir hana eins árs varð-
haldsdóm. Garíbaldi er mjög þjáSur af liSaveiki, og á örSugt
meS aS ganga, og þá var karl svo brumur, aS menn urSu aS
bera hann í vagn og úr. Hins þarf ekki aS geta, aS öll borgin
varS í pppnámi viS komu hans, og borgarlýSurinn hefSi ekki
getaS haft meira viS, þó þar hefSi komiS konungurinn sjálfur.
Af vagni sínum taiaSi Garibaldi til fólksins, en þar var fjöldi
manna kominn af fiokki þjóSvaldssinna, og má því nærri fara um,
í hverja stefnu orS hans lágu eSa fagnaSaróp lýSsins. Menn
vissu líka, aS ferSin var farin til aS sýn a ráSaneyti konungs,
aS þjóShylli nytu fleiri enn þeir, sem í því sætu, enda var þaS
hjer skýrt vottaS, aS alþý&unni lá þaS ekki í ljettu rúmi, aS
forbænum Garibaldis hafSi veriS svo þvert tekiS. þetta hreif
líka svo, aS Canzíó var skömmu síSar laus látinn. Hann fylgdi
tengdaföSur sinum í lok október mánaSar til Mílanó, en þar var
þá afhjúpaSur og vígSur minnisvarSi til minnnigar um orrustu
Garíbaldis viS Mentana 1867, sem hann háSi viS setuliS Frakka,
er þaS bannaSi honum leiSir aS Rómi. Hann beiS þá ósigur
*) þess er getið í >Skírni» 1878, 9S. bls., að Cairóli hefir líka barizt
í liði Garibaldis, og fyrrum talið sig í flokki þjóðveldismanna. Nú
er stundum svo að kveðið í blöðum þeirra, að hann hafi svikið þá
í tiyggðum og «farið í búning konungsþjóna.»