Skírnir - 01.01.1881, Qupperneq 87

tÝZAKLAND.
87
málfunduin, og aS menn mundu ganga fúslega í J>aS fjelag, eða
bandalag, sem nefnist: „Fjelag antfsemíta (þ. e. bnekkjendur
Sems nif>ja).“ Á ræöufundi þeirra var ekki öðrum leyft a<5 koma
enn „þýzkum og kristnum mönnum,“ en slæddust GySingar inn
í einhvern fundarsalinn, þá voru þeir keyrBir út aptur, og hver
sá sem íyrir Jeirra hönd tók til andmæla. Á sambandsþinginu
barst máli8 í umræöur á mörgum fundum, J>ví forsprakkar
hinna nýju hreifinga höffiu sent ríkiskanselleranum ávarps- og
bænar-skjal þess efnis, aíi hinni Jiýzku þjófe væri mesta hætta
búin af yfirgangi stórbokkanna og aufekýfinganna af GyBingakyni.
Fjöldi kristinna manna væru þeim háfeir, og mættu þola af þeim
þungar búsifjar, sem færu eigi þrælkun fjarri, en hitt væri
hörmulegast, aB frá þeim rynnu eitrafeir straumar inn í hugarlíf
þýzkra manna, og svo frv. SkjaliB fór því fram á, aB stjórnin
skyldi takmarka bóifestuleyfi GyBinga, sem kæmu frá öBrum
löndum, bægja þeim fra dómum og öllum embættum, en sjerílag
frá ölluui kristnum skólum. Á móti þessu skjali kom yfirlýsing
í blöBin frá forustumönnum frelsisflokkanna (Forchenbeck, borgar-
stjóranúm í Berlfn, prófessórunum Gneist og Vichow, auk fl.) og
fjölda annara merkustu manna, á meBal þeirra frá Hofmann,
rektor háskólans í Berlín, og prófessórunum Droysen, Th.
Mommsen og fl. Hjer var sagt, aB sú hættan væri þó langt
um meiri, sem stæBi af enum nýjn hreifingum, þvi þær brjáluBu
þeirri þegnlegu eindrægni og mannúBarvitund, sem væri grundvöllur
og máttarstólpi ens þýzka ríkis. þær væru í rauninni ekki
annaB enn æsing til og uppbyrjun nýs ófriBar, endurvaka hatur8
og hleypidóma frá fyrri tímum, og yrBu þeirri þjóB til einberrar
skamm ar, sem hefBi átt annan eins fræBara í trúfrelsi, mannúB
og umburBarlyndi í trúarefnum, og Lessing hefBi veriB. — Á
þinginu var sá prestur (frá Berlín) fremstur í andvíginu, mót
GyBingum, sem Stöcker heitir, og fylgdu honum menn úr
miBflokki og hægri handar flokkum. Vörninni hjeldu uppi menn
af flokkum frelsismanna, t. d. Vichow og sá maBur er Rickert
heitir, framúrskarandi mælskumaBur. þeir báru ekki á móti því,
aB margt mætti aB GyBingum finna, t. d. gróBakappi þeirra og
framfærni, en hvaB fjefýsi þeirra og fjebrögfe snerti, minntu þeir