Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 4

100
eínsog árstraumur, og eýða hvurju sem fyrir verð-
ur. Eíttlrvað er líka að, þegar jarðskjálftarnir
fara eínsog hrjllíngur yfir hinn ofurstóra líkama
jarðarinnar; þá lirynja lnísin og björgin klofna,
og stundum koma eýar uppúr sjónum, þarsem áður
var hyldýpi, ellegar stórheröð hrapa til grunna,
og ekkert er eptir nema vatn, þar sem áður voru
bygðir manna.
Allt þetta er so inikið og íhugunarvert, að
spekíngar á öllum öidum hafa leítast við að gera
ser það skiljanlegt, og ígrundað kostgæfilega eðli
og uppruna jarðarinnar, er þeír útlistuðu með mörgu
móti, og komust þannig nær og nær sannleíkanum,
eptir því sem þekkíngin óx af margra aida reýnslu
og ransókn á eðli hiutanna. Forfeður vorir, sem
í fæstu liafa verið annara eptirbátar, hafa ekki held-
ur leítt þetta ransóknarefni framhjá ser; þvi guð-
asögur þeírra bera með ser, að þeír hafa íhugað
eðli jarðar og frumöbl náttúrunnar ; þau birtust
þeím í inörgum mindum, annaðhvurt sem skaðvæn-
ar verur, eýðaudi guðanna handaverkum, eða góð
og máttug goð, sem framleíddu lífið og ijósið, enn
stökktu þussum og illvættum burt frá bústöðum
manna og guða. Að vísu er það ekki altjend so
hægt, að færa inar fornu sagnir úr skáldahjúpnum,
til að sjá, livaða hugmind uin skapnað og eðli lilut-
anna hafi hvarflað þeím fyrir sjónum í hvurt skipti,
enn auðsjeð er samt, að þeír liafa getið mörgu furðan-
lega nærri. Eg vil nú ekki fá ine'r til orða lýsíng-
una af ragnarökkri í völuspá, þegar jörðin evðist