Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 49

145
Ævintír af Eggérti Glóa,
eptir L. Tieck.
(L a g t ú t ú r þ ý z k u).
A eínum stað suðrí Harzi bjó riddari nokkur,
sem skjaldan var kallaður annað enn Eggert Glói.
Hann var heruinbil fertugur, valla meðalmaður,
stutthærður og ljósliærður og lá hárið niðrá vánga
hanns bæði bleíka og magra. Hann lifði ser í
mestu kyrð og átti aldreí hlut í ófriði granna sinna,
og sást skjahlan fyrir utan hríngmúra kastala síns.
Kona hanns var ekki minna gefin fyrir eínveru, og
unntust þau hugástum að því er mönnum virtist,
nema hvað þau kvörtuðu optlega yíir að drottinn
vildi ekki gefa þeírn börn.
Skjaldan komu gestir í kastalann, og þó so
bæri við, þá var næstum aungvu breítt þeírra vegna
frá því sem venja var; hófsemin átti þar lieíma, og
það var eínsog sparsemin reði þar öllu. Eggert var
þá gíaður og kátur; enn þegar eínginn var kominn,
fundu menn á honum nokkurskonar dulleík, þögn
og þúnglyndi.
Eínginn kom eíns opt í kastalann, og Filippus
nokkur Valtari, sem Eggert hafði mikillega stundað
að vingast við, af því liann fann þeír áttu so vel
geð saman. Hann átti reýndar lieíma fyrir handan
fjöllin, enn dvaldist opt lengur enn missiri í nánd
við kastalann, safnaði grösum og steínum, og
hafði ser til skemtunar að raða því niður; hann átti
dáltið sjálfur og þurfti ekki annara við. j»eír Egg-
10