Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 28

124
annar flekkótíur. Autigva steíngjörvínga er að
finna í Jtessu lagi, og' jjekkist það á skeljakaiki,
sem vant er að fyigja því. Loksins keniur þriðja
lagið, og er bágt að þekkja það frá hinu, þar
sem kalkið vantar á milli þeírra.
þvínæst koma tvö kalkiög, hvurt öðru ineíra,
og eru náskyid. jþessar tegundir nefnast skeljakalk
(Lías-Kalk) og Júra-Kalk, og eru víða innanum
þau hellulög og sandsteínn. J>ar sem so er ástatt,
má optast finua koladrög; enn þau eru miklu minni
enn frá eldöldinni, og kolin ekki eíns góð; veldur
því eínkutn umbreítíngin sem orðið hefir á loptslagi
og jarðvegi um aldamótin, því tre þau og grös,
sem kolin hafa orðið úr, eru þar miklu minni enn
áður og fullkomnari að öllu sköpulagi; hvurki hít-
inn ne þýngslin hafa þá heldur verið eíns ákaflega
mikil og hið fyrra sinn. Ainmonshornin eru áður
nefnd; um þetta leíti hafa þau verið í mestuin blóma,
og má sjá þau bæði mörg og stór í þessum kalk
lögum.
Júra-kalkið er ýngra enn hitt, og f'urðulega
mikið lag. J>að nær um mestalla Norðurálfu, og
er sumstaðar 500 faðma þykkt. Öll líkindi eru
til, að það hafi mindast í hihljúpum og grafkyrr-
um sjó. þá hefir jörðin öðlast hvíld eptir so margar
og fjaskalegar umbiltíngar, og á meðan hefir allur
sá grúi af lifandi skepnum, er Júra-kalkið síðan
varð úr, lifnað og margfaldast í hafsdjúpinu. Enda
er það mart skelfilegar skepriur, sem þá hafa verið
á dögum, þó aldreí se nema ferfætlurnar (Fiii been,