Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 32

128
í öllum norðvesturhlufa vorrar 'álfu, og sjá menn
það á dýraleífunum íEnglandi, Frakklandi, J>ýska-
Jandi og Niðurlöndunum. (Danmörk heíir þá enn
verið í kaíi). I öJluin þeím löndum eru Iiellrar og
gryfjur undir jörðinni, er menn kalla beín-hellra,
því þeíi’ eru fullir af beínum, og þau eru flesíöll
úr galtarbræðruin (lívæner), eða þá bjarndýra-beín.
Tnnanum þetla er að sjá linútur og tennur úr fílum,
og fvrir nokkruin ármn fanst eínn þeírra óskaddað-
ur í ísjaka, austan til í Rússaveldi. Hann var álíka
og fílarnir eru nú á Indlandi, nema hvað bann var
allur loðinn. það er sjálfsagt eítthvurt elzía kjöt,
sem borðað hefir verið. Aptur í bellrum við Mið-
jarðarhafið finna menn beín úr annari dýrategund,
og heldu menn lengi það væru mannabeín; enn
þegar Cuvier sá ]>au, mælti liann á móti því, og
leíddi fullkomin rök til, að þessi beín væru úr því
dýrakyni, er nefnist geítbjörtur (Antilope).
Eptir flóðið hafa löndin að mestu leíti verið
búin að öðlast þá mind, sem nú liafa þau, og upp
frá þeím tíina hefir eínnig veðráttufarið skipt ser
eptir himinbeltunum, eínsog það gerir enn í dag.
j»etta hefir orðið að koma til afþví, að jarðhitinn
mínkaði í flóðinu, hvað sem því hefir ollað; enn
vilji menn geta eínhvurs til, mætti útlista það sona.
Niður í jörðinni eru víða gjótur og gjár, fullar af
vatni; vatnið liitnar smátt og smátt af jarðeldi, vellur
og sýður, og verður sumt að gufu. Enn er lnín
magnast, so að eínginn hlutur fær liana staðist, þá
hrýzt hún upp úr undirdjúpinu, og keírir vatnið á