Fjölnir - 02.01.1835, Síða 48

144
Rósa-kniitur, fíblið mitt! hvað er orðið af
bjöllunum úr skotthúunui rauðu. Nú e:r liún so eýði-
leg skotthúan rauða.
Æ, herra! eg lief hrist höfuðið yíir bágindum
yðar, með so óttalegri alvörugefni, að bjöllurnar
fellu af húunni; enn hún er ekki verri fvrir þaö.
Rósa - knútur, fíblið mitt! hvaða brak og
brestir eru úti ?
|>eí! þeí! J»að eru sagirnar og viðaröxin.
Senn brotna díblissu - dyrnar upp, og Jní ert laus
herra keísari!
Er eg j)á líka keísari? það er Jió fíblið, sem
telur mer trú um jiað.
Stynjið ekki herra! Díblissan er köld3 og
dregur úr yður kjarkinn. J»egar þer á annað borð
eruð seztir að völdum, finnið þer aptur djarft keísara-
blóð renna í æðum yðar, og eruö drambsainir eíns-
og keísari, uppivöðlusamir og mildir og órett-
vísir og brosleítir og óþakklátir eínsog höfðíngjar
eru.
Rósa-knúíur, fíblið mitt! ef ég losna aptur,
hvað atlarðu þá að gera?
J»á sauma ég nýar bjöllur á skotthúuna mína.
Og hvurnin á ég að launa þína trúmennsku?
Látið ekki drepa mig, góði herra!
(rita) 29 nóv. 1830).