Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1971, Page 89
endurheimt fornaldarsverð
89
Knappurinn á sveröinu úr Hrafnkelsdal talsvert stækkaður. Menn taki eftir
þéttum skorum í jámið, til þess að lmmra silfrið ofan í.
Dnjepr. Sýnir það vel leiðir víkingakaupmanna suður til Svartahafs.
Þau eru flest fundin í ám, eins og í Vesturevrópu, en annars stað-
ar eru graffundir víðast hvar í meirihluta. Það kemur heim og saman
við það, að sverð þessi eru flest frá 10., 11. og 12. öld, en þá var
Vesturevrópa löngu kristin og vopn ekki lengur lögð í grafir hinna
dauðu. Útbreiðsla þessara sverða er yfirleitt austlæg. Aðeins eitt hef-
Ur fundizt í Svíþjóð og er það mjög athyglisvert þegar þess er gætt,
að svo mörg hafa fundizt beggja vegna Svíþjóðar.
Áletrunin ULFBERHT, sem rituð er á ýmsa vegu, er greypt með
innfelldu járni í brandinn niður á við frá hjöltunum. Áletrunin er í
mörgum tilvikum mjög skemmd orðin, þannig að hún er oft vart
lsesileg, en hinum megin á brandinum er tíðast eins konar bandhnút-
Ur í ýmsum útfærslum. - Fyrir kemur einnig, að annað nafn en
ÚLFBERHT sé greypt í brandinn, t. d. INGELRII, en það er fátítt.
Svo er talið, að sverð þessi, það er að segja brandarnir, séu komin