Norðurljósið - 01.01.1972, Blaðsíða 4

4
N ORÐURLJ ÓSIÐ
1. Bíðið, unz þið eruð nógu gömul til að giftast.
Ég þekki mann . . . Þegar hann var nítján ára, gekk hann að eiga
fimmtán ára stúlku. Þau fluttu til Vestur-Texas, stofnuðu heimili,
ólu upp fjölskyldu. 'Heimilislífið var hamingj usamt. Þau urðu vel
þroskað, kristið fólk, þeim græddist fé, og börnin þeirra öll útskrif-
uðust úr menntaskóla . . . Maðurinn hafði unnið hjá öðrum í nokk-
ur ár, þegar hann kvæntist. Fimmtán ára stúlkan hafði um langa
hríð matreitt handa stórri fjölskyldu, kunni að sauma á sig föt og
hugarfarslega undir það búin að stofna heim’li og ala upp hörn.
Hagskýrslur sanna, að hjónabönd unglinga fara oftar út um þúfur
en hjónabönd fólks, sem komið er yfir tvítugt. Ég vil segja, að ung-
ir menn ættu ekki að kvænast fyrr en þeir eru tuttugu og eins úrs.
Stúlkur ættu ekki að giftast yngri en átján ára. Fólk á langri mennta-
braut getur þurft að seinka hjónahandinu eitthvað, svo að það verði
ekki til tafar.
Ástaskot æskunnar, þau eru ótraustur grunnur að hamingjuríku
hjónabandi. Unglingar vita sjaldnast nóg til að velja sér lífstíðar-
förunaut. Bíðið, þangað til þið þekkið hvort annað betur, þekkið
fleira fólk, þekkið heiminn betur. Bíðið, unz þið öðlizt þroska og
dómgreind og þekkið betur, hvað þið viljið.
ísalk var fertugur, er hann gekk í hjónaband (1 Mós. 25. 20.).
Hjónaband hans varð sérstaklega hamingjusamt. Mörg önnur hain-
ingjusöm hjónabönd, fyrr og síðar, hafa verið hjónabönd fólks, sem
beið, unz það var nógu gamalt til að vita, hvað það vildi, nógu
gamalt til að taka á sig þá ábyrgð, sem fylgir hjónabandi.
2. Bíðið eftir ástinni.
Fjölmargar þúsundir æskufólks, það er ég sannfærður um, geng-
ur í hjónaband áður en það hefir tíma til að verða ástfangið raun-
verulega.
Stúlkur taka oft fyrsta biðli, sem þær fá. Auðvitað þarf ekki að
efa, að stúlkunni finnst eitthvað skemmtilegt og aðlaðandi við biðil-
inn, og hún verið nokkuð með honum, annars hefði hún ekki fengið
bónorðið. En eðlilega eru margar stúlkur hræddar við að þurfa að
lifa einhleypar og einmana. Þær vilja öryggi, vilja heimili, eigin-
mann og börn. Þetta mun einkum freista stúlkna, sem verða að
vinna mikið fyrir sér, eða líður ekki vel heima hjá foreldrum sín-
um. Þær halda, að hjónabandið leysi þær frá striti, sé hamingju-